Ma ke name Roanne

Me mo kak deh? Wat is dit? Ja ik maak al vorderingen. Na een maand in Sri Lanka kan ik al een paar woorden singalees. Moet wel zeggen dat het uitspreken beter gaat dan het schrijven. En een blog bijhouden gaat ook niet altijd makkelijk. Het is hier erg gezellig, dus na het werken is het boodschappen doen eten koken en voor dat je het weet is het alweer tijd voor Sube Ratriak (good night).

Toch vind ik het leuk om weer even een Blog te posten over de afgelopen twee weken. Vorig weekend zijn de nieuwe oefentherapeut stagiaires gearriveerd: Linda & Nadeshe. Na een week doorwerken omdat we met minder vrouwenkrachten waren. Verbleven we het weekend in Polonnaruwa. Een goede reis iets korter dan de 11 uur naar Hikkaduwa kwamen we aan in een klein niet al te touristisch stadje. Daar vielen we met de neus in de tuktuk en belandde we in Manel' s guesthouse. Een prima lokatie! Ze hielden daar wel van aanpakken of we niet meteen een Jeep safari wilde of een tuktuk tocht langs de ruines van Polonnaruwa ooit de hoofdstad van het oude Ceylon.

Na een opfrisser stapte we dan toch in de Jeep op naar het ecopark Hurulu. Aangezien het droogseizoen is hadden we in dit park de meeste kans olifanten te spotten. En we hadden geluk 30 olifanten hebben we kunnen zien, waarvan een paar op enkele meters afstand (voor mij iets te dichtbij, maar de safarichauffeurs deden een wedstrijd wie komt het dichtste bij).

Dag 2 van het weekend gingen we op de sportieve tour met onze fiets als echte nederlanders langs de ruines van Polonnaruwa om de oude citadel en vele tempels te bewonderen. We hadden speciaal een sjaal gekocht dat we de heilige plekken konden betreden. Na deze fietstocht hakte de arak met de guesthouse medewerker en een potje kaarten er dan ook hard in. Maar no worrie de volgende dag meeten we Linda en Nadeshe at the swimmingpool.

Zo belandde we in Sri Lankaanse week pahak. Dit keer mochten wij de stagiaires in werken in plaats zij ons. En dat probeerden we dan ook zo goed mogelijk, hopelijk hadden zij dit gevoel ook. Zo behandelde ik samen met Nadeshe een meisje uit HOH met een diplegie en deden Linda & ik samen de zwemlessen op maandag.

Dinsdag 2 februari was een special day the verjaardag van Yuganthi, de logopediste. Met de komst van de Navodja school hadden we een drukke planning. Wel genoten van de groepstherapie, estafette skippybal een dat met 10 tegen 10 lichamelijk gehandicapte kinderen. We hebben maar weer gezien dat je op heel veel verschillende manieren met een skippybal naar de overkant kan gaan.
In de avond werd er gevierd met cake, whipped cream, cadeaus en uno.

Marjon geeft Rots en water aan de kinderen van Home of Hope een soort weerbaarheidstraining waarin de nadruk wordt gelegd op positief sociale vaardigheden. Dit keer maakte we een begin vanuit het cursus boek waarbij we vooral bezig waren met stevig staan op de grond en oefenen of de kinderen op elkaar konden leunen nadat ze stevig met beiden voeten op de grond stonden. Als jullie dit nu zo lezen, klinkt het misschien vaag of raar maar het is echt bijzonder en de kinderen pakte het ook leuk op.

Na de woensdag was het al weer gedaan met de werkweek, omdat het 4 februari hier independence day is. Wij zagen de kans om ver te reizen en hebben dit dan ook gedaan. 03.00 ging de wekker en om 3.45 zaten we in de tuktuk om de bus naar Kandy te nemen en vanaf Kandy te trein naar Galle. Dit had ons niet gelukt zonder company van Nayana die ook in die richting moest zijn. 05.10 zaten we in de trein en 11.00 waren we in Galle. De treinen van de deur staan altijd open, heel vriendelijk maar ook noodzakelijk omdat er dan meer mensen in de deuropening kunnen staan.

Yoehoe een lang weekend maar best moe kwamen we aan in het guesthouse. We besloten de tuktuk te nemen naar Jungle beach en daarna in Unawatuna wat te eten. Dit is 5 km van Galle en een echte badplaats. Een lange straat met winkels en restaurants ook veel strandtenten en toeristische prijzen.

Vrijdag hebben we de bus genomen naar Galle. Galle is in de tijd van de VOC rond 1663 in handen geweest van de nederlanders. Er is nog een groot fort te zien met dikke stadsmuren die tevens de inwoners van de tsunami hebben gered. Daarbinnen is een klein stadje met echt dure en hele leuke toeristen winkels. Ook een Dutch Reformed Church die tot 1991 nog in gebruik is geweest. De winkels hebben iets frans wat mij doet denken aan Hanoi in Vietnam alhoewel de Fransen hier niet zijn geweest wel de Portugezen. En ze hebben hier koffie! Ik geniet dan ook van een icecoffee:p.

Het fort werd vroeger verdedigd vanuit verschillende bastions en laat nu een daarvan akerslootbastion heette, vernoemd naar de zeevaarder kaptein Willem Jacobszoon Coster uit Akersloot. Dat vond ik wel een fotomoment waard.

In de stad verder bezochtte we nog de dutch market maar meer dan een bloemenwinkeltje met vooral nepbloemen herinnerde nog aan de nederlanders en de bloemkool op de groentenmarkt. Zo gingen we voldaan terug naar Unawatuna en werd er ' s avonds gepartyed bij Happy bananas.

Zaterdag toerden we met zijn vieren op de fiets richting Koggala lake. Onderweg kwamen we langs mooie privestranden en uiteindelijk bij het lake. Bleek dat er krokodillen in zaten en kwallen maar met de boot konden we een paar kilometer verder gedropt worden voor 1000 roepies en daar konden we wel zwemmen. Dat aanbod hebben we beleefd afgeslagen en na een mooie beachtour cq fietstoer door de kleine stadjes Koggala en Thalpe kwamen we bezweet aan in Unawatuna. Deze avond geen party maar heerlijk optijd naar bed.

Zondag was zoals gebruikelijk een bustoer terug. Met een ontbijtje op stap namen we de AC bus naar Colombo en daarna de AC bus naar Kandy. Vervolgens kregen we een lift van een rijke sri lankaan afkomstig uit Digana die ons bij de foodcity in Digana afzette. Zo waren we om 17.30 alweer in Home of Hope. Nu echt Sube Ratriak!