The true taste off Sri Lanka

Stiekem had ik eergisteren ook samen met mijn ouders in het vliegtuig willen stappen. Na een leuke backpacktrip met mijn ouders, verlang ik naar het warme nest en wordt het gemis van familie en vrienden groter. Maar I am a strong woman en ik kan terugkijken op een gezellige tijd met mijn ouders waarin ik ze het echt Sri Lanka heb kunnen laten zien.

Twee weken geleden eindigde ik mijn blog dat ik mijn ouders zat op te wachten van Bandaranaike international airport. Nou die aankomst in Negombo was een goed begin in een leuk guesthouse. We vielen met de neus in de boter en mijn ouders konden meteen kennis maken met the hospitality van de Sri Lankanen en de traditional rice met curry en niet te vergeten de hitte. De zondag deden we een walking safari to Negombo en bezochten we een spice garden. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Zelfs met een crème kunnen zelfs de haren van mijn vaders been na 20 minuten intrekken verwijderd worden. De middag pikte Vijidaran (chauffeur @ Home of Hope) ons op om ons naar Home of Hope te brengen. Dat werd een mooie guided tour, waarin Viji als een echte gids mijn ouders wegwijs maakte in Sri Lanka.

De maandag werd een Home day waarin ik mijn ouders tussen het behandelen door een rondleiding gaf over het terrein. ' s Avonds werd er met de hele bups gegeten waarna we dinsdag uitgezwaaid werden om onze landreis met zijn drieën door Sri Lanka te beginnen. We begonnen klein tuktuk en lokal bus. Een wonder hoe er drie backpacks en drie mensen in een tuktuk kunnen. Volgens mij kunnen er zelf nog 3 bij, Alles kan! Daarna lopend naar de green village een lovely paradise dichtbij het centrum maar toch in het groen. Aangezien we maar 1 dag in Kandy hadden hielp de guesthouse eigenaar ons met een goede tijdsindeling. Het werd botanical garden, Kandy dancers en de temple of the tooth bezoeken tijdens de puja (driemaal daags is tijdens de puja de tand in het echt te bewonderen).

Nuwara Eliya was de volgende bestemming. Dit keer met een eigen tuktuk chauffeur Manju die ons na een spontane drive vervolgens overal heen vervoerde. Van de theefabriek waar we met eigen ogen konden zien hoe in 24 uur thee wordt gemaakt; Horton plains, een mooi natuurgebied met world' s end gewoon een super mooie flora en fauna adembenemend ...nee, onbeschrijflijk mooi! en tot slot naar Nanu Oya waar we trein naar Kandy namen. Over Nuwara Eliya zelf waren we niet heel erg enthoussiast, het had iets kills en dat was niet vanwege de kou. In dit gebied was het slechts 15 graden. Te koud voor de korte broek in de tuktuk. Dat was geen goede match. Echter dankzij de warmte van Manju hebben we goede herinneren aan Nuwara Eliya. En niet te vergeten de high tea die ik samen met mams heb gehad in the Grand Hotel. Een groot koloniaal gebouw uit de engelse tijdsperiode met afternoon tea. Leuk om meegemaakt te hebben.

Ella het begon slecht met een trein die 4 uur vertraging had maar ons paradijsje met twee schatte van eigenaars Jagath en Samantha en de vele gratis kopjes thee maakte alles to the good end. Nadat we de ella rock hadden beklommen genoten we van heerlijke ice coffee bij een net geopend artcafé en thuis werden we verwend, met ja zeker, een kopje gingertea van Samantha. Zondag deden we de little adam' s peak die was echt easy vergeleken met de rock maar het uitzicht was prachtig. Het wandelen tussen de theeplantages is mooi om te zien, maar ook de harde werkelijkheid. Die mensen verdienen 600 roepies per dag dat is omgerekend 4 euro voor een dag thee plukken. Toch begroeten de mensen ons vriendelijk en kan er een lach van af. Die mensen hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn.
Vergeet ik bijna te vertellen over het geweldige ontbijt. Nee, we waren niet de hele dag aan het eten maar het ontbijt was zo uitgebreid. We waren aan het eten toast met jam en gingertea en toen kwam Jagath aan met roti. Vervolgens kwam er dahl bij en kreeg ieder een omelet. We waren allang verzadigd en toen kwam er nog meer toast en nog fruit bij. Nu begrijpen jullie wel waarom wij de Ella Rock en Little adam' s peak omhoog vlogen. Een goed begin (het ontbijt) is het halve werk (de klim).

Polhena, de buurman/vrouw van Matara, gelegen in het zuidwesten van Sri Lanka. De weg er naartoe was niet zonder gevaar. De buschauffeur had niet zoveel verantwoordelijkheidsgevoel en scheurde door de bochten of over de weg en maakte van de s-bochten gewoon rechte wegen zo hard als hij ging. Toch kwamen we wonder boven wonder levend aan in Matara waar we een tuktuk namen naar Polhena. Een beetje vereisd en ontdaan kwamen we daar aan. Was echt ontzettend warm in onze twee hoog appartementje dus zochten we verkoeling bij een strandtentje waar we heerlijke rijst met curry en fruitjuice dronken. Matara was te lopen, volgens mam dus gingen we lopend op weg en kwamen we oververhit aan bij het Matarafort. Een klein dorpje binnen de grote stad Matara waar de straatnamen nog herinnerde aan de overheersing van de nederlanders. Daar vonden we dan ook een super lekker koffietentje genaamd: Dutchmanstreet. Vanwaar we een mooie strandwandeling maakte en op gingen naar het lighthouse in Dondra en tevens het zuidelijkste puntje van Sri Lanka.

De laatste stop voor de overnachting in Negombo was Unawatuna. Daar was ik al eerder geweest met Marjon, Linda en Nadèshe en het kleine stadje voelde vertrouwd. Helemaal toen we aankwamen in green villa een super mooi guesthouse in het groen waarvan de vader des huizes duidelijk een horeca-opleiding had gehad. Vooral de airco deed ons goed na de overnachtingen in Polhena waar het op kamer een sauna leek.
En Unawatuna werd onze eerste zonmiddag @ Sri Lanka ervaring. Die hielden de Bruintjes niet heel lang uit, aangezien de zon ons van de ligbedjes scheen. Het water was wel heerlijk helder en aangenaam om in te zwemmen. Niet koud maar gewoon aangenaam. ' s Avonds aten we een pizza bij een verlaten Sri Lankaans tentje die na onze komst aardig volliep met klanten. Zo zie je maar. We waren een goede klantentrekker. Die nacht sliepen we echt heerlijk.

13 april de woensdag de oudejaarsdag, want het Singalese en Tamilse nieuwe jaar begint dit jaar de 14e. Vanwege deze feestdag reisden vele Sri lankanen naar familie om traditioneel met elkaar het nieuwe jaar te beginnen. Na een heerlijk ontbijt met een uitgebreid fruitassortiment, stapten we op de fiets op weg naar het Galle fort. Het was slechts 5 kilometer langs de drukke zeeweg maar in de hitte was het net mooi. In het fort was veel gesloten vanwege de feestdag. Echter geluk geluk een leuk koffietentje was open voor koffie met gebak:p. Pap en ik dan, mam nam wel een stukje van ons. Ja die kennen we nu wel mams. Wel hadden we het echt verdiend en konden we daarna het fort bekijken door buitenom over de stadmuren te wandelen. Het Akerslootbastion wilden we heel graag bekijken, maar was helaas vervallen en verlaten gelegen achter het gerechtshof. Echter liet ons dat niet de pret onderdrukken. We dwaalden door de straatjes, bekeken de gezellige souvenierswinkeltje, de cricketmatch op een pleintje en doken even een restaurantje in voor een verkoelende juice. We lunchden een italiaanse icecream en bereidden ons voor plaats te nemen op onze snikhete zadels. Achteraf viel dat mee maar de zadels waren echt warm.

Het nieuwe jaar ging ons een beetje voorbij. Het werd niet groots gevierd en dat viel mij een beetje tegen. Achteraf vertelde Yuganthi mij dat een soort astrologen vastleggen op welk tijdstip melk op houtsvuur wordt gekookt en wordt gewacht tot de melk overkookt. Dit jaar was dat om 20.00 uur en vanaf dat tijdstip was het 50 minuten niet toegestaan geld uit te wisselen. Begreep ik meteen waarneer een man moeilijk deed toen ik in die tijdsperiode voor een waterfles geld gaf en hij het geld niet wilde aannemen ik moest het op de tafel neerleggen. Vanwege bovenstaande reden dus. Verder was er ook wat vuurwerk maar voor 22.00 was de rust weer gekeerd.

Happy new year. De eerste dag in het nieuwe jaar reisden we terug naar Negombo en dat kostte tijd. Er reden minder bussen en daardoor moesten we langer wachten in Colombo. Gelukkig konden we met een paar Sri Lankanen mee met een privebus naar negombo die over de highway ging. Dit dankzij Maria een goed engels sprekende vrouw die toevallig bij icebear werkten. Toevallig, omdat dit adres in de lonelyplanet staat een guesthouse opgezet door een Zwitsers echtpaar. Zo kwamen we rond 17.00 aan bij een schoon verlaten guesthouse met de tuktuk. Nou ja de tuktuk chauffeur dacht dat hij ons afzette bij het hotel. In plaats daarvan liepen wij het woonerf op van een Sri lankaanse familie. Die stuurden ons lachend naar het hotel die iets verderop gelegen was. De tuktuk chauffeur was er toen al vandoor. De volgende dag kwam diezelfde tuktuk-chauffeur ons ophalen bij het woonerf. Echter had hij niet door dat wij van verderop kwamen en toen wij voor het woonerf in de tuktuk stapten, werden we uitgebreid uitgezwaaid door de familie (waar we de dag ervoor, beduusd de tuin instapten met de gedachte dat het ons hotel was).

Aan alles komt een eind. Zo ook aan de mooie reis met mijn ouders door Sri Lanka. Een tweede keer nam ik afscheid van hen dit keer op het vliegveld van Negombo. Over twee maanden zien we elkaar weer en dan ga ik voorlopig niet voor maanden weg...denk ik. Voor nu ga ik nagenieten van de reis met de herinneringen en de foto' s en ga ik verder met het Sri lankaanse avontuur.