Zussenvisite in Ghana

29-12-12: 4 uur light off...oeps dat wordt opschieten in het donker. Met een zaklantaarn en wat wixinelichtjes kom ik aardig ver. Het is bijna 5.15 als ik de taxidrijver bel, hij zou er om 5.00 u. zijn, maar zegt dat hij onderweg is.
Alleen Bapa de security man van 65 jaar is around. Als om kwart voor 6 nog geen taxi inzicht is, besluit ik op zoek te gaan naar een shared taxi. Bapa wil mij graag helpen en na wat sjouw & touw werk zit mijn backpack achertop de motor, ik met schooltas ervoor en daarvoor Bapa met een plastic tas. Ik geef Bapa een aardigheidje (Hij moest eens weten hoe dankbaar ik hem ben). Ik ben ruim optijd, want mijjn bus heeft een uur vertraging e vertrekt pas om 7.30 AM. De man van het zware koffer-werk kent mij inmiddels en of ik daarom niet voor mijn backpack hoef te betalen...geen idee?
Het is een reis met op stoppingen. De versnellingsbak is tuk. Gelukkig heb ik een gezellige buurman. Nadat de bus het weer doet, vervolgen we onze weg & arriveren we om 13.00 uur bij de middagstop.
Met de oostenrijkse reisgenoten haal ik een lekkere egg-sandwich. na de stop rijden we verder en bereiken we om 16.30 uur cirkle waar ik al snel een taxi vind. Blij toe, want die drukte van accra ben ik niet meer gewend.
Helaas zet de taxichauffeur mij af bij de verkeerde plek. Vandaar dat ik Toontje niet kan vinden. Een 2e taxichauffeur dropt mij op de juiste plek en dan wordt ik meteen door Toontje met open armen ontvangen.
Ik fris mij op en settle mij in Maastricht, waar ik 4 nachten zal slapen.
Ik haal rijst voor mijzelf en de zus van Anneloes (Anneloes werkt in Kumasi voor 6 maanden als verpleegkundige en haar zus is voor 2 weken in Ghana). Het is erg gezellig onder de NL, Belgen & Ghanesen.
Ik bel nog met het thuisfront, ook om mijn zus een fijne reis te wensen en dan zit ik nog tot een uur of tien gezellig buiten op het erf van Toontje & Malcon, met de NL meiden en Toontje. Malcon heeft malaria maar komt toch even polshoogte nemen.

Mijn eerste vakantiedag, dus ik slaap lekker uit, neem een douch en loop naar het terras. Daar zitten Anneloes en haar zus al. Niet veel later komt ook Toontje en nemen we een bakkie koffie/thee. Als ook Malcon & de kinderen: Tyrone & Romeo er zijn eten we een broodje met hollands beleg (pindakaas, pasta en jam).
Terug in mijn kamer is het al 11.00 uur. Dat was een lekker rustig zondags ontbijtje.
Ik wil vandaag naar Osu en belsuit in een enthoussiaste bui te gaan lopen. iets verder dan ik dacht, kom ik 3 uur later in Osu aan. Mijn 1e halte is de smoothiebar waar ik een bananen/pineapple smoothie neem en een wrap. Ondertussen gebruik ik de wifi en kom ik even bij.
Ik doe een rondje Osu en besluit toch een Italiaans ijsje te halen. Mmm dat smaakt goed. Global Mama is een leuk soort ghanees wereldwinkeltje. Hier hebben we het ghanese kookboek van Marriet vandaan, echt de moeite waard om hier een kijkje te nemen. Dan alleen nog YOGHURT halen bij de supermarkt en op huis aan. Dit x met de trotro en met behulp van een aardige man ben ik om 19.00 uur thuis.
Ik koop nog wat fruit en fried rice. Er is niemand thuis dus ik zet een muziekje op en eet in mijn kamer. Als toetje heb ik yoghurt met banaan. Dan eens een stuk gaan lezen in mijn boek.

31-12-12: De laatste dag van het jaar wil ik goed beginnen en daarom ga ik toch een half uurtje hardlopen. Aangezien ik de weg niet weet moet ik ook nog een halfuurtje wandelen. Romeo ziet mij al aankomen. Onder de douche wordt er op mijn deur geklopt, het eten is klaar!
Ik was mijn sportkleren uit en daat er al een gedekte ontbijttafel klaar. De thermokan is gebarsten en de dop valt er daardoor af. Gelukkig is Malcon in de buurt en is de theelekkage snel verholpen. Malcon is een goede gastheer. Hij blijkt erg sportief te zijn en showt mij enthoussiast zijn racefiets.
Vanavond gaat hij mee om mijn zus van het airport af te halen.
Ik pak mijjn spulletjes en loop richting de Accra mall. Deze wandeling is iets korter. Wanneer ik om 12.30 uur aankom, belt mijn zus zij is net door de douane in Londen en gaat naar de gate. Ik kan niet wachten tot ze er is.
Ik doe een rondje door de Accra mall en haal bij de shoprite drinken, brood en avondeten.
Dan bellen ook mijn ouders of Rachel al heeft gebeld? Gerust vertel ik dat ze goed en optijd in Londen is aangekomen.
Na fruit te hebben gekocht, wil ik een trotro terugnemen t is echt gigantisch druk i.v.m. de oudejaarsavond (alle rijke ghanezen gaan naar de accra mall). Zo ben ik al een tijdje aan het lopen als ik een trotro vind. Nog even water halen en dan op naar Maastricht. Daar aangekomen merk ik dat ik best wel moe ben en heel zenuwachtig voor de arrival van mijn zus. Om 6 uur, na lekker te hebben gedoucht, ga ik aan mijn waakye met eiersalade. Dan nog yoghurt toe en verder lezen in mijn boek.
De tv zet ik op African High live muziek......
Half 8 loop ik naar voren, want het moment is daar we gaan Rachel ophalen! Het is rustig en om 10 voor half 9 staan we in de aankomsthal. De bemanning van British Airways passeert en dan om half 10 zie ik mijn grote zus...ik ren naar de deur en ze is er nog niet doorheen of ze krijgt al een ghanese knuffel van haar zusje.
Ook heerlijk en zo vertrouwd om mijn eigen zus van het kotoka Airport te halen. Met zijn drieen gaan we op naar het guesthouse en ok dit keer hebben we geluk...no traffic. 10 voor 11, bellen we naar NL en zo maken we het nieuwe NL jaar telefonisch mee. Daar is het namelijk een uur later.
Rachel & ik hebben zoveel te bespreken dat we opgeschrikt worden door wat vuurwerk knallen. Happy 2013!! Buiten genieten we van het frisse briesje en het Ghanese nieuwjaar. Af en toe zien we wat vuurwerk. We kletsen tot in de late nieuwe uurtjes & gaan dan slapen.

1-1-2013: Om niet veel later weer wakker te worden. Na het ontbijt zijn we richting Osu gelopen, wat toch wel wat langer was dan verwacht en door Rachel ook wel een beetje onderschat. Zo stappen we na 2 uur, voor 5 minuutjes in de trotro waar we onderweg een man met een brandblusser voorbij zien rennen. We zien voor ons een dikke zwarte, donkere wolk hangen. Waarvan we eerst denken het van de vuurwerk is, maar wat rook van een inbrand staand bedrijf is. En niet veel later zien we de brandweer wagen voorbij rijden.
Bij Osu aangekomen nemen we eerst een lekkere smoothie. Voordat we aan onze pannenkoek met ijs gaan.
Als echte touristen hebben we rondgewandeld en gepraat met cappuschino (een ghanese jongen, hij herkende Roan nog van de reggaeparty op labadhi beach). Na een opfrissende duik in onze backpack steken we de straat over om bij Caboo wat te gaan eten. Hier komen we Malcon tegen.
We sluiten de nieuwjaarsdag af met thee en een spel.

Na een warme nacht worden de Brownsister op 2 januari om 7 uur wakker. Op het programma staat een lange reis en daarom worden de tassen weer klaargemaakt voor vertrek. Eerst nog even ontbijjten en afscheid nemen van Malcon en daar gaan we richting Aishman. Er lijkt geen trotro heen te gaan maar dan toch komt de goede. We lopen naar het mainstation en om 11 uur hebben we de trotro naar Hohoe. Het is goed dat Rachel nog net zo breed is want Roan heeft het genoegen naast 2 volle Afrikaanse vrouwen te zitten. Voor de lunch hoeven we ons geen zorgen te maken, want de lunch komt wel naar ons toe.
Na 1,5 uur zitten we in Adome waar we een pitstop hebben. De vrouwen komen met de etenswaren op het hoofd aangesneld. We vervolgen onze weg. Nou ja weg? Het is meer een zandpad met obstakels. De driver maakt het niet uit hoe groot de gaten zijn als we maar doorrijden. Totdat de passagiers hem alert maken op de verdachte geur. Hij is heel eigenwijjs maar uiteindelijk is hij gedwongen te stoppen. Iedereen stapt angstig uit bij het zien van de rook. Wat blijkt een dubbelgevouwen, platverbrande voorband. net op tijd gestopt. We besluiten toch maar een taxi te nemen. Er zitten al 3 mensen in waaronder de twee Afrikaanse vrouwen uit de bus, maar voor 1 cedi kan Rachel op Roan de schoot en met een kwartier bereiken we Hohoe. Backpack op de rug en zo lopen we naar de Taste Lodge waar we twee nachten verblijven. Na een verkenningsrondje Hohoe eten we lokaal ghanese dishes klaargemaakt door dochter Cynthia. Die erg lekker kan koken.

Donderdagochtend om 7 uur worden we wakker gewekt door het gezang uit de kerk. Niet veel later zitten we fris gedoucht aan ons getoast broodje met ei & thee door Cynthia liefdevol gemaakt. met de taxi (10 persoons) komen we rond 11.00 aan bij Wli. In de touristenoffice betalen we en dan ontmoeten we Sebastiaan onze gids, die eigenlijk verrantwoordelijk is voor het vuil opruimen. We maken, speciaal voor mam, extra veel fotos. De klim naar de upperfalls is 2 uur. Sebastiaan rent erdoorheen en wij als Bruintjes willen niet onder doen, dus houden stevig de pas erin. Boven gekomen is het uitzicht de inspanning waard. Een sprookje(A). Op de terugweg genieten we van de age watervallen. nadat ons fototoestel vol is lopen we met zijn 2-en terug. Bij de souvenierskraampjes vinden we leuke Afrikaantjes voor opa & oma.
Niet veel later nemen we de shared taxi terug naar huis & lopend naar huis eten we een fan milk ijsje. Na een welverdiend relax momentje genieten we van de couscous en de salade.
s Avonds puzzelen we lekker voor ons huisje. We worden even verstoord door light off, maar dan is het light on. Toch kiezen we voor light off en duiken we met schone voeten ons bed in.

Vrijdag (4-1-2013): na een zelfverzorgd ontbijtje, betalen we het verblijf in de taste lodge en dan maken we nog wat mooie fotos van ons little house in Hohoe. Dankzij een paar vriendelijke Ghanesen hebben we al snel de trotro naar Nkwanta. Het is een weg met veel obstakels en opwaaiend stof. Tussen het zandhappen door eten we een Ghanese rock bun & bananas, net als een echte Ghanees via het raam gekocht. De rit was snel en zanderig. voor we het weten bereiken we het mainstation in Nkwanta. Echt een totaal ander stukje Ghana. Geen asfaltwegen en het oogt als een plattelandsdorp. Voor taxis geen goede verdienste. Twee Ghense motorbikers nemen ieder een obruni achterop met bagage en zo arriveren we om 2 uur bij het Kyabobo center. een klein natuurparkje met wilde herten, konijnen, apen, cavias en een leuke kamer met gedeelde woonkamer en keuken. We maken van de kamer ons eigen plekje (dat is de gewoonte van Roan). en daarna lopen we richting Nkwanta om t een beetje te verkennen. Het ligt wat meer afgelegen en het oogt wat primitiever, maar de omgeving is heel mooi. Qua eten is de keus wat minder, toch slagen we erin om rijst met groente, fruit en drinken in te slaan. Weer terug bij het guesthouse, drinken we wat en raken we aan de praat met een rontgentehnicus uit het ziekenhuis. Via hem komen we aan de praat met Jill, de eigenaresse. Aan haar vragen we wat over het national park en zei regelt ook vervoer voor de volgende dag.
Ze is niet heel erg open, maar ze heeft ons wel geholpen.
We gaan onze 1e zelfgekochte eten klaarmaken. Rijst met veel groenten en als toetje rijst met suiker & kaneel. We doen de afwas, nou jah Rachel, want Roan komt er goed vanaf met een gesprek met Brian. Hij is onze Amerikaanse huisgenoot en voor 5 maanden in Kyabobo voor zijn P.H.D. asl talenwetenschapper. Zo ben ik rustig 1 uur in gesprek. Onderrtussen heeft Rachel gebeld met het thuisfront. De cultuurschok werd haar even te veel en wat heb je dan aan een kletsen zusje. Ook moet ze even bedanken voor het werkzaam maken van de Rabobank pas. We douchen al lebei en puzzelen met een nice kopje thee in de woonkamer. De tv staat aan en om 9 uur gaat de laatste huisgenoot de deur uit.

5-1-2013: Ook al is Roanne al maanden in ghana ze heeft nog steeds veel tijd nodig. Ovoor het guem 8 uur zouden we door David (Hij werkt voor het guesthouse) naar het headquarters van het Djebobo national park gebracht worden. Als we daar half negen arriveren meoten we even op de pick up wachten. 40 minuten later=even in het ghanees worden we door de pick up naar een plek gebracht. Vanaf daar gaan we met een gids de Breast mountains beklimmen. Het is een leuke avontuurlijke wandeling van 5 uur.
De linker breast bereiken we tot de top en ondertussen vertelt de gids heel veel verhalen en maakt hij tijd voor leuke fotomomentjes. Na een korte drinkpauze en een mooi uitzicht gaan we op naar de rechterbreast er is geen wandelpad, maar de gids hakt een weg (met kapmes) door de bush. Zo komen we in de vallei en van daaruit klimmen we omhoog. Uitgeteld maar voldaan worden we door de pick-up opgehaald en Roan zegt dat ze ze zo aardig nog niet heeft meegemaakt.
Voordat we weer worden afgezet in het dorp neemt de gids ons nog even mee naar een plek waar een jonge vrouw van casave (soort aardappel) gari maakt, een soort brinta.
In het dorp aangekomen eten we nog wat Waakye en kopen we fruit en drinken voordat we terugkeren naar het guesthouse. We drinken nog wat buiten op het terras en David komt nog even met ons praten. Na een verfrissende douche pakken we onze tassen alvast in, want de volgende ochtend vertrekken we vroeg. Daarna eten we soep en rijst en gaan vroeg onder de klamboe.

6-1-2013: Om 5 uur gaat de wekker, er staat een lange dag voor de boeg. We hadden met David geregeld of hij ons naar Nkwanta wilde brengen. Als wij 6 uur bepakt met onze spullen voro het hek staan te wachten, komt niet veel later de trotro (gewoon een auto met veel mensen) voorbij rijden. David had voor ons nl al tickets geregeld. Voor we het weten zijn we in Kpasa waar we een rechtstreekse trotro naar bimbilla nemen. De reis gaat best wel voorspoedig, alleen merken we wel dat de mensen wat stugger zijn. Het ziet er ook wat armer/primitiever uit. In Bimbilla krijgen we hulp van een student uit Tamale.We komen in een kleine trotro waar je je benen en hoofd net kwijt van op weg naar Yendi (Hier begon Rachel haar bad-experience with the trotro). Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik uit de trotro wou de weg was nl erg mul en zanderig en de bestuurder had de trotro niet onder controle. Af en toe slipte we naar de andere kant van de weg. We waren blij toen we weer grond onder onze voeten voelde. sneller dan verwacht konden we ook nog een trotro nemen ri. Tamale.
Eigenlijk zouden we die pas maandag nemen en Roan heeft in de bus contact opgenomen met het Meet Africa guesthouse (is een nl-ghanees project, waar je kan ervaren hoe het is om als een Ghanees te leven), of het mogelijk was om een dag eerder te komen. Het was goed.
De weg naar Tamale was wat beter, een verharde weg met gaten, maar dat is gewoon in Ghana.
In Tamale was het echt heel druk, dus hebben we gauw een taxi genomen naar meet Africa. De taxichauffeur zei dat hij het wisst waar het was, maar dat was niet zo maar we hebben het gevonden. Toen werden we goed opgevangen en met de motor bij het guesthouse afgezet.
We kregen drie zoenen van de Ghanese oprichtster van de foundation en de andere jongeman heeft ons van alles verteld over het meet africa. Morgen gaan we een project doen, maar nu gaan we ervaren hoe het is om buiten met emmers te wassen en zonder licht en electriciteit 3 dagen door te brengen. Wel hebben we de luxe om na het doucen spaghetti geserveerd te krijgen door de kokkin, die erg lekker kan koken.
Na het eten krijgen we bezoek van een paar jongens die hier wonen. En we worden wat bijgeschoold in Dagbani. De taal die ze o.a. in Tamale spreken. Met de laatste stroom op de batterij van Roan haar mobiel bellen we nog even met thuis. En daarna gaan we lekker slapen.