Het Korlebu-teaching hospital (week 1)
Blijf op de hoogte en volg Roanne
17 September 2012 | Ghana, Accra
Het korlebu-teaching hospital and the Fysiotherapy department (week 1)
Waar zal ik eens beginnen...Ten eerste super bedankt voor alle leuke berichtjes, helaas is de internetverbinding niet zoals in Nederland dat ik iedereen persoonlijk terug kan sturen. Daarom doe ik een lang verhaal en hoop ik hierin jullie weer wat meer van mijn leventje in Ghana te vertellen.
Maandagochtend 10-9-12 om stipt 6.00 in de ochtend zitten Ellis en ik op de stoep voor de Yiri Lodge op de legon campus in Accra. Niet veel later arriveert Gifty(de Ghanese fysio) met een grote jeep, zij brengt ons naar het Korlebu teaching Hospital. We worden voorgesteld aan de directeur van school en gedropt bij Pediatrics, omdat zowel Gifty als chief Yade van de Fysio department examens moeten afnemen van de Ghanese fysiotherapeuten hebben we een rondleiding tegoed. De pediatrics is de kinderafdeling en hier zien we onwijs veel kinderen met Cerebral palsy. Na een lange kijkdag hoe de therapeuten (regina, sammuel en Marry) de kinderen met enorme spasme stretchen en in de statafel zetten met spalkjes rond hun benen. Wanneer de kindjes nog niet kunnen staan worden de spalkjes om de armen gebonden en met de buik worden ze over een rol gelegd. Vervolgens moeten ze steunen op beide armen met de ellebogen gestrekt. Constant huilen de kinderen, best heftig...toch is de sfeer wel gezellig en iedereen noemt elkaar uncle en aunt (dit haalt echter niet mijn twijfels weg of dit wel de juiste treatment zou zijn)? 14.00 u. worden we opgehaald door Gifty. Het goedkope hostel is naar haar mening te onveilig voor ons. We krijgen het idee dat ze een ander idee heeft van hoe wij leven, wanneer ze ons in een super duur apartement wil zetten, uiteindelijk krijgen we een kamer in het international hostel. We delen met zijn tweeen en hier zijn super veel Nigerianen. Bimbo, een nigeriaanse studente (ook fysio) vangt ons meteen op. Ze helpt ons met een bank vinden, we moeten namelijk 50 euro betalen voor het apartement dat wel schoongemaakt is maar waar wij niet intrekken. Het afdingen met de boodschappen :p, dat moeten we nog leren want obruni obruni betalen twee keer zo veel. We vinden de weg terug naar het hostel. Pannen en borden kunnen we lenen en omdat Ellis last van migraine heeft verras ik haar met spaghetti, daarna voelt ze zich iets beter. Ik bel toch even naar huis voordat ik kan slapen, want die eerste indrukken moet ik toch ff met mijn thuisfront delen. Ofcourse de douche uitgeprobeerd met doorschijnend gordijn maar na zon indrukwekkende dag voelt die koude douche heerlijk.
11-9-12, ring ring 6.00 uur we have to wake up. Wassen, aankleden, tas inpakken en hollandse ontbijtbiscuits en dan wandelen naar het hospital. Ellis takes the bus, maar eigenwijs als ik ben loop ik liever even een stukje. Deze ochtend brengen we opnieuw door bij de pediatrics, moeders met babys en kinderen op de rug gewikkeld in doek komen met grote aantallen binnen. Vaak beginnen de moeders zelf al met de therapie en nemen de fysio het over. Wel is er een duidelijke regel, eerst het geld anders geen fysio. Soms is het zo druk dat ellis en ik gebruik maken van de situatie en ook mee gaan helpen met passief rekken of een kindje spalken of oefenen met staan, zitten of opstaan. Na twaalven stroomt het leeg. En nu...oh we mogen mee naar de woods (wards, ziekenhuisafdeling). We lopen een ander gebouw binnen en doen een paar bedbezoeken. We leren een meisje met tbc huffen en rekken de armpjes en benen van een 7 maanden oude baby die in coma ligt wegens menigitis (hersenvliesontsteking). We sluiten de dag af in de library waar we tot de chief weggaat gratis kunnen internetten. Bij het buyen van wc-papier worden we weer flink afgezet en de plantanes blijken gewoon bananen te zijn. Ik ren een rondje om de cmapus en ben nog geen 5m ver of de ambulancedrijver wil me nr (die weet ik niet:D). Dan rennen 2 jongetjes mee en kom ik thuis. Gzllig en Nigeriaans meisje is op bezoek. Zij krijgt stroopwafels en wij kokosmelk. De overgebleven spaghetti wordt opgewarmd en moregen eten we echt plantanes. (De jongens kitchen is zo clean, echt geluk dat het gas op is bij de meiden).
Woensdagochtend 12-9-12, Ellis heeft super heimwee, maar ik het het nu wel onder controle (voor vandaag). We beginnen de dag wel goed en eten sochtends een broodje. Ellis holt naar de bus en I went by pied to school. Dag 3 op de pediatrics, in het begin voelen we ons zo nutteloos. Maar zolang ik veel vraag en af en toe mijn ding doe en zelf creatief met de kinderen aan de slag ga, gaat het prima. smiddags opnieuw de ronde in het ziekenhuis. Het jongetje van 7 mnd met menigitis en tbc is nog steeds bewusteloos. Echt moeilijk om je voor te stellen dat hij misschien niet wakker wordt. Half drie zit onze stagedag erop en na een goed geslaagde afdingsessie voor Ellis haar papaya zijn we nog even in de bieb wat over Cp gaan zoeken. Daarna bij de med diner, de campuskantine wat gaan eten. De fried rice met vetgetables smaakte me erg goed. En savond nog een aflevering Akward voor we onder de klamboe kruipen. Gelukkig maakt onze vin het nog een beetje slaapbaar.
Vol goede moed trek ik Donderdagohtend 13-9-12 om half 6 mijn hardloopschoenen aan. Na het ochtendritueel lukt het me stipt om 8 uur op stage te zijn. Today wordt het de babyroom hier worden ook kinderen met een cerebral palsy geholpen echter in de lftd van 2 dgn tot 1 jaar. Helaas de room is te klein en ik laat Ellis hierachter om zelf naar de pediatrics te gaan.
Oh vergeet ik helemaal het voorval te vertellen. Hier op stage is er echt super veel hierarchie. Je hebt fysio, interns (dat zijn net afgestudeerde ghanese fysios die stage lopen en ons). Wij komen dus binnen en passeren twee vrouwen die aan het praten zijn. Aangezien zij aan het praten zijn, vinden we het niet zo netjes om goedemorgen te zeggen en passeren we ze op zoek naar de babyroom. De oude vrouw patty coat (daar leek haar naam het meest op) werd toch boos. Wie we wel niet waren, hier moesten we tegen iedereen gedag zeggen. Nou toen barste bij mij de bom, de tranen liepen over mijn wangen. Ze zijn hier echt rude tegen ons. alles is verkeerd, we kunnen niks goed doen.
Ben ik net bezig komt Fysio Rulanda aan met een witte jas. Hier hadden we echt al aan veel mensen naar gevraagd. Telkens werden we een beetje genegeerd en nu kwam precies Rulanda (ook wel cruela) de jas brengen en na het ziekenhuisbezoek kregen we zelfs lunch van haar. Toch wel super lief en lekker (waasabi, rijst met bonen en de kip voor Ellis). Toch nog even naar de bieb geweest en tenslotte thuis plantanes gefrituurd, na les te hebben gehad van Ghanese Jude. De andere 2 Ghanese boys vonden ze ook erg lekker en Prince wil graag met me hardlopen van de week.
Fryday 14-9-12, 1 week in Ghana, nog niet helemaal gewend wel meer dan vorige week. Vandaag is het mijn turn voor de babyroom met Rulanda. Ik ben nog maar net binnen als Ellis en ik plotseling worden weggeroepen, omdat de baas ons alsnog door de vermiste ulric een rondleiding wil geven. Echt onwijs fijn hij laat ons alle wards zien. Super fijn om te weten waar we maandag moeten zijn. Het is echt zo groot: surgical, medical, orthopedics, plastics, physio 1 (waar we nu zitten), physio 2 en het brandwondencentrum.
Na een fijne rondleiding nog ff babyroom. Echt leuk er was ook een opa mee met zijn kleinzoon kofi (geboren op vrijdag) die sliep zelfs in de statafel. Vervolgens ging opa betalen en mocht ik zijn kleinzoon aankleden en vasthouden (heerlijk:D). Na de wards pakken we meteen de troto naar cirkel en vervolgens de spintex (een busje) naar de accra Mall waar we Ellis haar neef Remi moette. Leuk om met een Nl op te trekken. Hij wist een leuke coffeeshop bij Accra airport resort waar we een smoothie en wraps eten. Onder het dominoeen viel het licht uit. Waarna we besloten een taxi naar Korlebu hostel te nemen. Remi naam een taxi richting het vliegtuig. Terug naar huis belde Sammuel Gyamfi, over ons stage-adres in Sunyani, een super aardige man. Morgenvroeg gaan we samen met Sandra die we hebben ontmoet in het vliegtuig naar Kokrobite beach. Heerlijk om er savonds ook een x uit te zijn. En Ellis & ik hebben netjes onze doktersjassen gewassen.
Een vroege zaterdagmorgen 6.00uur want we willen graag optijd op de Kokrobite beach zijn. Dit is iets onder Accra en et het geleende Bradt boek van Jenny (also huisgenoot) hopen we hier Sandra form Holland te meeten met twee andere volunteers. We nemen de troto naar Kenisha station en stappen daar over op de troto richting kokrobite, vervolgens bereiken we met de taxi het resort. Net een tropical resort vergeleken met de huizen eromheen Op het strand worden we erg aangekeken, obruni obruni, van puzzelen komt het bij mij niet echt. Stil zitten betekent te veel nadenken en dan voel ik me toch vrij ongemakkelijk als alle kinderen en ouderen je zo aankijken. Gelukkig ontmoeten we niet veel later vier australiers en een belg. Zij zitten ook in het Millies Backyard resort en wij besluiten hier ook een kamer te nemen. Lekker primitieve wc en een outside douche. Niet veel later arriveert ook Sandra met aanhang en Ellis, sandra en me delen een single room. We lunchen wat en vervolgens doe ik een rondje dorp met de belgische Jolien (zo fijn om nl te kunnen praten). In de avond eten we lasagne onder het rietendak van het resort en met muziek, dans en djembe sluiten we de avond af (het is vooral kijken, want die ghanese jongens zijn me toch iets te plakkerig).
Zondagochtend 8.30 perfect timing, eerste keer dat ik uitslaap in Ghana. Ik fris me op en ga samen met Sandra en ellis ontbijten Yoghurt met fruit:P. Dat is lang geleden. Vervolgen een wandeling over de beach waar ik Colins ontmoet een africaan geboren in zuid-afrika. We praten echt over van alles en het is fijn om zulke vriendschappen te sluiten in een land waar je niet veel mensen kent.
Met jolien haal ik nog wat te eten in het dorp, op dit resort is alles namelijk tien keer duurder. Ondertussen zijn we uitgecheckt en rond twee uur beginnen we onze reis terug. De australiers en de belg delen een taxi. Ellis, sandra en 2 andere vrijwilligers en ik nemen de troto. Halverwege moeten we toch echt afscheidnemen en dan vinden Ellis en ik onze weg weer terug naar het hostel. Voelt al echt als thuiskomen. Rond 5u zijn de boys aan het voetballen, we willen graag meedoen, maar onze hostelmates zijn zoek. Vandaar dat ik toch besluit te gaan hardlopen en Clements een Ghanees gaat gezellig met me mee. Aan het eind lopen we een stukje, omdat clements niet meer kan (hihi dat voelt stiekem wel goed:p). Hij laat mijn wat fotos zien en dan bestel ik eten voor mij en Ellis. Dit duurt echter langer dan 20 min, ongeveer 1u en 20 min maar dat maakt niet uit want ondertussen is Bimbo er en wisselen Ellis en zij filmps uit. Dan arriveert het eten en kletsen we gezellig verder ook Clements komt nog even langs en zo wordt het een gezellige en lange avond.
Waar zal ik eens beginnen...Ten eerste super bedankt voor alle leuke berichtjes, helaas is de internetverbinding niet zoals in Nederland dat ik iedereen persoonlijk terug kan sturen. Daarom doe ik een lang verhaal en hoop ik hierin jullie weer wat meer van mijn leventje in Ghana te vertellen.
Maandagochtend 10-9-12 om stipt 6.00 in de ochtend zitten Ellis en ik op de stoep voor de Yiri Lodge op de legon campus in Accra. Niet veel later arriveert Gifty(de Ghanese fysio) met een grote jeep, zij brengt ons naar het Korlebu teaching Hospital. We worden voorgesteld aan de directeur van school en gedropt bij Pediatrics, omdat zowel Gifty als chief Yade van de Fysio department examens moeten afnemen van de Ghanese fysiotherapeuten hebben we een rondleiding tegoed. De pediatrics is de kinderafdeling en hier zien we onwijs veel kinderen met Cerebral palsy. Na een lange kijkdag hoe de therapeuten (regina, sammuel en Marry) de kinderen met enorme spasme stretchen en in de statafel zetten met spalkjes rond hun benen. Wanneer de kindjes nog niet kunnen staan worden de spalkjes om de armen gebonden en met de buik worden ze over een rol gelegd. Vervolgens moeten ze steunen op beide armen met de ellebogen gestrekt. Constant huilen de kinderen, best heftig...toch is de sfeer wel gezellig en iedereen noemt elkaar uncle en aunt (dit haalt echter niet mijn twijfels weg of dit wel de juiste treatment zou zijn)? 14.00 u. worden we opgehaald door Gifty. Het goedkope hostel is naar haar mening te onveilig voor ons. We krijgen het idee dat ze een ander idee heeft van hoe wij leven, wanneer ze ons in een super duur apartement wil zetten, uiteindelijk krijgen we een kamer in het international hostel. We delen met zijn tweeen en hier zijn super veel Nigerianen. Bimbo, een nigeriaanse studente (ook fysio) vangt ons meteen op. Ze helpt ons met een bank vinden, we moeten namelijk 50 euro betalen voor het apartement dat wel schoongemaakt is maar waar wij niet intrekken. Het afdingen met de boodschappen :p, dat moeten we nog leren want obruni obruni betalen twee keer zo veel. We vinden de weg terug naar het hostel. Pannen en borden kunnen we lenen en omdat Ellis last van migraine heeft verras ik haar met spaghetti, daarna voelt ze zich iets beter. Ik bel toch even naar huis voordat ik kan slapen, want die eerste indrukken moet ik toch ff met mijn thuisfront delen. Ofcourse de douche uitgeprobeerd met doorschijnend gordijn maar na zon indrukwekkende dag voelt die koude douche heerlijk.
11-9-12, ring ring 6.00 uur we have to wake up. Wassen, aankleden, tas inpakken en hollandse ontbijtbiscuits en dan wandelen naar het hospital. Ellis takes the bus, maar eigenwijs als ik ben loop ik liever even een stukje. Deze ochtend brengen we opnieuw door bij de pediatrics, moeders met babys en kinderen op de rug gewikkeld in doek komen met grote aantallen binnen. Vaak beginnen de moeders zelf al met de therapie en nemen de fysio het over. Wel is er een duidelijke regel, eerst het geld anders geen fysio. Soms is het zo druk dat ellis en ik gebruik maken van de situatie en ook mee gaan helpen met passief rekken of een kindje spalken of oefenen met staan, zitten of opstaan. Na twaalven stroomt het leeg. En nu...oh we mogen mee naar de woods (wards, ziekenhuisafdeling). We lopen een ander gebouw binnen en doen een paar bedbezoeken. We leren een meisje met tbc huffen en rekken de armpjes en benen van een 7 maanden oude baby die in coma ligt wegens menigitis (hersenvliesontsteking). We sluiten de dag af in de library waar we tot de chief weggaat gratis kunnen internetten. Bij het buyen van wc-papier worden we weer flink afgezet en de plantanes blijken gewoon bananen te zijn. Ik ren een rondje om de cmapus en ben nog geen 5m ver of de ambulancedrijver wil me nr (die weet ik niet:D). Dan rennen 2 jongetjes mee en kom ik thuis. Gzllig en Nigeriaans meisje is op bezoek. Zij krijgt stroopwafels en wij kokosmelk. De overgebleven spaghetti wordt opgewarmd en moregen eten we echt plantanes. (De jongens kitchen is zo clean, echt geluk dat het gas op is bij de meiden).
Woensdagochtend 12-9-12, Ellis heeft super heimwee, maar ik het het nu wel onder controle (voor vandaag). We beginnen de dag wel goed en eten sochtends een broodje. Ellis holt naar de bus en I went by pied to school. Dag 3 op de pediatrics, in het begin voelen we ons zo nutteloos. Maar zolang ik veel vraag en af en toe mijn ding doe en zelf creatief met de kinderen aan de slag ga, gaat het prima. smiddags opnieuw de ronde in het ziekenhuis. Het jongetje van 7 mnd met menigitis en tbc is nog steeds bewusteloos. Echt moeilijk om je voor te stellen dat hij misschien niet wakker wordt. Half drie zit onze stagedag erop en na een goed geslaagde afdingsessie voor Ellis haar papaya zijn we nog even in de bieb wat over Cp gaan zoeken. Daarna bij de med diner, de campuskantine wat gaan eten. De fried rice met vetgetables smaakte me erg goed. En savond nog een aflevering Akward voor we onder de klamboe kruipen. Gelukkig maakt onze vin het nog een beetje slaapbaar.
Vol goede moed trek ik Donderdagohtend 13-9-12 om half 6 mijn hardloopschoenen aan. Na het ochtendritueel lukt het me stipt om 8 uur op stage te zijn. Today wordt het de babyroom hier worden ook kinderen met een cerebral palsy geholpen echter in de lftd van 2 dgn tot 1 jaar. Helaas de room is te klein en ik laat Ellis hierachter om zelf naar de pediatrics te gaan.
Oh vergeet ik helemaal het voorval te vertellen. Hier op stage is er echt super veel hierarchie. Je hebt fysio, interns (dat zijn net afgestudeerde ghanese fysios die stage lopen en ons). Wij komen dus binnen en passeren twee vrouwen die aan het praten zijn. Aangezien zij aan het praten zijn, vinden we het niet zo netjes om goedemorgen te zeggen en passeren we ze op zoek naar de babyroom. De oude vrouw patty coat (daar leek haar naam het meest op) werd toch boos. Wie we wel niet waren, hier moesten we tegen iedereen gedag zeggen. Nou toen barste bij mij de bom, de tranen liepen over mijn wangen. Ze zijn hier echt rude tegen ons. alles is verkeerd, we kunnen niks goed doen.
Ben ik net bezig komt Fysio Rulanda aan met een witte jas. Hier hadden we echt al aan veel mensen naar gevraagd. Telkens werden we een beetje genegeerd en nu kwam precies Rulanda (ook wel cruela) de jas brengen en na het ziekenhuisbezoek kregen we zelfs lunch van haar. Toch wel super lief en lekker (waasabi, rijst met bonen en de kip voor Ellis). Toch nog even naar de bieb geweest en tenslotte thuis plantanes gefrituurd, na les te hebben gehad van Ghanese Jude. De andere 2 Ghanese boys vonden ze ook erg lekker en Prince wil graag met me hardlopen van de week.
Fryday 14-9-12, 1 week in Ghana, nog niet helemaal gewend wel meer dan vorige week. Vandaag is het mijn turn voor de babyroom met Rulanda. Ik ben nog maar net binnen als Ellis en ik plotseling worden weggeroepen, omdat de baas ons alsnog door de vermiste ulric een rondleiding wil geven. Echt onwijs fijn hij laat ons alle wards zien. Super fijn om te weten waar we maandag moeten zijn. Het is echt zo groot: surgical, medical, orthopedics, plastics, physio 1 (waar we nu zitten), physio 2 en het brandwondencentrum.
Na een fijne rondleiding nog ff babyroom. Echt leuk er was ook een opa mee met zijn kleinzoon kofi (geboren op vrijdag) die sliep zelfs in de statafel. Vervolgens ging opa betalen en mocht ik zijn kleinzoon aankleden en vasthouden (heerlijk:D). Na de wards pakken we meteen de troto naar cirkel en vervolgens de spintex (een busje) naar de accra Mall waar we Ellis haar neef Remi moette. Leuk om met een Nl op te trekken. Hij wist een leuke coffeeshop bij Accra airport resort waar we een smoothie en wraps eten. Onder het dominoeen viel het licht uit. Waarna we besloten een taxi naar Korlebu hostel te nemen. Remi naam een taxi richting het vliegtuig. Terug naar huis belde Sammuel Gyamfi, over ons stage-adres in Sunyani, een super aardige man. Morgenvroeg gaan we samen met Sandra die we hebben ontmoet in het vliegtuig naar Kokrobite beach. Heerlijk om er savonds ook een x uit te zijn. En Ellis & ik hebben netjes onze doktersjassen gewassen.
Een vroege zaterdagmorgen 6.00uur want we willen graag optijd op de Kokrobite beach zijn. Dit is iets onder Accra en et het geleende Bradt boek van Jenny (also huisgenoot) hopen we hier Sandra form Holland te meeten met twee andere volunteers. We nemen de troto naar Kenisha station en stappen daar over op de troto richting kokrobite, vervolgens bereiken we met de taxi het resort. Net een tropical resort vergeleken met de huizen eromheen Op het strand worden we erg aangekeken, obruni obruni, van puzzelen komt het bij mij niet echt. Stil zitten betekent te veel nadenken en dan voel ik me toch vrij ongemakkelijk als alle kinderen en ouderen je zo aankijken. Gelukkig ontmoeten we niet veel later vier australiers en een belg. Zij zitten ook in het Millies Backyard resort en wij besluiten hier ook een kamer te nemen. Lekker primitieve wc en een outside douche. Niet veel later arriveert ook Sandra met aanhang en Ellis, sandra en me delen een single room. We lunchen wat en vervolgens doe ik een rondje dorp met de belgische Jolien (zo fijn om nl te kunnen praten). In de avond eten we lasagne onder het rietendak van het resort en met muziek, dans en djembe sluiten we de avond af (het is vooral kijken, want die ghanese jongens zijn me toch iets te plakkerig).
Zondagochtend 8.30 perfect timing, eerste keer dat ik uitslaap in Ghana. Ik fris me op en ga samen met Sandra en ellis ontbijten Yoghurt met fruit:P. Dat is lang geleden. Vervolgen een wandeling over de beach waar ik Colins ontmoet een africaan geboren in zuid-afrika. We praten echt over van alles en het is fijn om zulke vriendschappen te sluiten in een land waar je niet veel mensen kent.
Met jolien haal ik nog wat te eten in het dorp, op dit resort is alles namelijk tien keer duurder. Ondertussen zijn we uitgecheckt en rond twee uur beginnen we onze reis terug. De australiers en de belg delen een taxi. Ellis, sandra en 2 andere vrijwilligers en ik nemen de troto. Halverwege moeten we toch echt afscheidnemen en dan vinden Ellis en ik onze weg weer terug naar het hostel. Voelt al echt als thuiskomen. Rond 5u zijn de boys aan het voetballen, we willen graag meedoen, maar onze hostelmates zijn zoek. Vandaar dat ik toch besluit te gaan hardlopen en Clements een Ghanees gaat gezellig met me mee. Aan het eind lopen we een stukje, omdat clements niet meer kan (hihi dat voelt stiekem wel goed:p). Hij laat mijn wat fotos zien en dan bestel ik eten voor mij en Ellis. Dit duurt echter langer dan 20 min, ongeveer 1u en 20 min maar dat maakt niet uit want ondertussen is Bimbo er en wisselen Ellis en zij filmps uit. Dan arriveert het eten en kletsen we gezellig verder ook Clements komt nog even langs en zo wordt het een gezellige en lange avond.
-
18 September 2012 - 07:20
Ruud Bruin:
hee roan wat een leuke verhalen je heb nu al heel wat indrukken opgedaan. En ik lees dat je je er aardig doorheen slaat Ik las het gisteren avond al maar toen was het al laat om te reageren. -
18 September 2012 - 09:15
Dorien Van Den Berg:
Hallo Roanne, wat heerlijk dat je zo'n uitgebreid verslag hebt geschreven. Krijgen wij hier een goed beeld hoe het met jou (jullie) gaat in Ghana. Laat je niet uit het veld slaan hoor. Blijf gewoon wie je bent. Vaak is het ook onzekerheid over de eigen positie. I know you can do it :-) Hartelijke groet, Dorien -
18 September 2012 - 09:15
Dorien Van Den Berg:
Hallo Roanne, wat heerlijk dat je zo'n uitgebreid verslag hebt geschreven. Krijgen wij hier een goed beeld hoe het met jou (jullie) gaat in Ghana. Laat je niet uit het veld slaan hoor. Blijf gewoon wie je bent. Vaak is het ook onzekerheid over de eigen positie. I know you can do it :-) Hartelijke groet, Dorien -
18 September 2012 - 09:15
Dorien Van Den Berg:
Hallo Roanne, wat heerlijk dat je zo'n uitgebreid verslag hebt geschreven. Krijgen wij hier een goed beeld hoe het met jou (jullie) gaat in Ghana. Laat je niet uit het veld slaan hoor. Blijf gewoon wie je bent. Vaak is het ook onzekerheid over de eigen positie. I know you can do it :-) Hartelijke groet, Dorien -
18 September 2012 - 09:16
Dorien Van Den Berg:
o jee.... dat is 3x.... Ons internet happert een beetje op het moment ;-)
-
18 September 2012 - 11:20
Opa En Oma Koelman:
Hallo Roanne,
Heemskerk dinsdag 18 september 2012
Leuk zo'n mooi lang verslag.
Ik ga het ook aan oma laten lezen en zal haar vragen, of zij ook iets schrijft naar jou.
groetjes,
oma en opa Koelman -
18 September 2012 - 19:27
Ellen Smit:
Ha die Roanne,
Wat een verhaal zeg en een belevenissen. Dat je dat allemaal al in een week heb beleefd.. Heel veel plezier nog, ik wacht al je komende verhalen met veel lees plezier af..
Groetjes Ellen.
-
18 September 2012 - 20:18
Annemieke:
Hallo Roanne,
meissie wat heerlijk weer zo'n leuk verhaal van jou, het lijkt wel een spannend boek wat jij meemaakt. Als moeder heb ik natuurlijk nog wel een vraagje over de donderdag, Prince is dat een echte prins of is het een prins op het witte paard of was het een prince-koekje(chocolade-smaak)? Ik hoop wel dat er veel foto's van dit verhaal zijn, want wij zijn reuze nieuwsgierig naar dat leven van jou daar. Hoe is het met het weer en de insekten, valt het allemaal mee?
Roanne bedankt voor je reisverslag en tot mailens ,
groetjes mam
-
19 September 2012 - 19:07
Lia Smit:
Hoi Roanne
Wat leuk je eerste verhaal te lezen. Ik vind het maar knap om naar zo'n vreemd land te gaan. Maar als je stage om is heb je veel kennis op gedaan en dat neem je wel mee in je leven.
Verder kijk ik uit naar je volgende brief en hoop daar net zo van te genieten als deze brief.
Roan als er veel mooien prinsen zijn neem ze dan maar mee naar Nederland.
Ik wens je nog heel veel plezier en denk alle dagen aan je dikke kus Lia Smit
-
20 September 2012 - 23:47
Roanne Bruin:
Thnx voor jullie lieve berichtjes, ik lees ze met plezier(A). Groetjes uit Ghana -
21 September 2012 - 13:41
Opa En Oma Koelman Heemskerk:
Hallo Roanne,
of ben je al bruintje ? na 2 weken in de hete zon.
Lieve Roanne hier een stukje van oma Koelman uit Heemskerk.
Wat krijg jij veel reaktie"s uit Holland.
Velen leven met jou en de anderen die bij jou werken mee.
Jij bent zo wereld's en vind het leuk om in zo'n ver vreemd land te werken,
je leert er wel veel van!! Wat zal jij een armoe en leed meemaken.
Ik neem mijn petje voor jou af en ik zal niet de enigste zijn.
Hier gaat alles goed. Nu Roanne hou je taai en als het eens moeilijk is,
denk dan maar aan die mensen die helemaal niets hebben.
Groetjes van Oma en Opa uit Heemskerk -
28 September 2012 - 13:50
"Ome" Jan Heijne Uit Uitgeest:
Al lezende kom je tot de ontdekking, dat het leven voor jou vol ontdekkingen zit. Wij leven mee met alles wat je meemaakt. Vooral Oma Koelman (Opa ook,hoor) zijn er erg mee bezig?we blijven graag op de hoogte. Groeten uit Uitgeest. -
09 Oktober 2012 - 17:45
Roos:
heey Roanne
Je kaartje was optijd!!!!
Ik vind het een heel leuk kaartje
Hoe is het verder met jou.
Nog drie maanden te gaan hahaha.
Groetjes je kleine nichtje Roos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
