Zomerse oktober en het weekend in de Volta Region

Wanneer ik s maandags ga hardlopen kom ik de Noorse sofie tegen en samen rennen we al kletsend een half uur over de campus. Een groter rondje dan normaal maar met wat doorzettingsvermogen kom ik er. De overbuurvrouw scheen de douche met haar badmuts te hebben gereserveerd. Terwijl ik nietsvermoedend onder de douche sta met de gedachte dat iemand zijn badmuts vergeten is. Geirriteerd staat ze op mij te w8en, de douche ernaast ik ook vrij maar okay I will hurry!
Om 8 uur begin in de gym. Ik stel maar gewoon heel veel vragen en dat resulteerd in 4 eigen behandelingen. Ze wijzeneen patient aan en voor de rest zegt ze waar ik mee moet beginnen. Beter iets dan niets. Alle patienten hebben een vast programma, door veel vragen te stellen kom ik er wel achter wat ze hebben en wat ze doen tijdens fysiotherapie. Het zijn vooral pt na een beroerte, gebroken been/arm, rugklachten of schouderklachten. Half 3 verlaat de laatste patient de gym en mag ik ook gaan.
Ik eet bij de ziekenhuisservicekantine en ga nog voor een half uur naar de libary. Onderweg naar het hostel wat boodschapjes en dan snel wassen en omkleden voor de church. Rond 6 uur ga ik met Auge en Ruth met de taxi naar een geimproviseerde kerk op de campus. Het is een beamerpastoor, maar dit geeft mij wel een goed beeld van de kerkdienst. Grotendeels kan ik het volgen. Ze zijn hier echt super gelovig en kennen serieus hele stukken van de bijbel uit hun hoofd.
Thuis ga ik lekker koken, maar als ik uitgekookt ben heb ik geen trek meer. Beetje zonde maybe tomorrow.

Dinsdag 2 oktober: Nieuwe dag, nieuwe kansen. En die begin je met een ijskoude douche. Daarna het vandaag eens heel anders aangepakt. Om 8 uur was ik op stage, maar ik was het zitten een beetje beu. Heb heel veel zelf initiatief getoond en dat resulteerde in heel veel praatjes met patienten. Ik ben de hele dag bezig geweest met patienten achter apparaten zetten. Squatten achter het wandrek, niet de goede uitgangshouding...maar moet ik hier iets van zeggen? fietsen op veel te lage fietsen, de lat pulley en lopen in de loopbrug. Alle patienten weten wel wat ze moeten doen, dus ik ben meer de assistente. Half 2 was de zaal leeg. Het valt me op dat Rita, de hoofdfysiotherapeut het grootste deel van de tijd achter haal bureau de patienten zit te commanderen.
Na mijn lunch bij de servicekantine neem ik een trotro naar Tema station vanwaar ik naar de Makola market loop. Hoop op zege dat ik niet verdwaal op deze enorme grote markt met groenten, vlees, stof, potten, pannen....echt alles! Half 4 heb ik de trotro weer gevonden. Thuis lukt het mij na veel gedoe 7 fotos up te loaden. En dan kleed ik mij om voor een rondje om met Asiwome. Het wordt een rustig maar gezellig rondje, omdat we af en toe stoppen om te wandelen. Thuis maak ik pestomacaroni met groenten:p. Lekker Nl en dan begin ik eindelijk na het douchen met mijn voornemen om Twi te leren. Da Yie (welterusten)!

Woensdag: Pap & Mam gefeliciteerd met jullie 26e trouwdag!! Vandaag een meeting om half 8, dus vroeg op en gezellig samen met Ellis op naar Fysio 1. het is een presentatie over Menigitis. Gelukkig niet te diepgaand, zodat ik het Engels aardig kan volgen. Vervolgens ga ik naar Fysio2, waar de patienten al druk bezig zijn. Ik weet mijn weg inmiddels aardig te vinden en het is heerlijk om bezig te zijn. Op deze manier heb je heel veel contact met de patienten en is het niet lopende band werk.
Om 2 uur ga ik met Clements bij med-diner lunchen (een hostelgenoot). Hij ziet mij als wife, maar ik heb zo goed & lief als mogelijk uitgelegd dat ik just een friend ben en dat er genoeg leuke toekomstige vrouwen (knappe) voor hem rond lopen. Vervolgens ben ik fruit gaan kopen en naar mijn kamer gegaan. De hostelrekening is binnen en we mogen tot volgende week zaterdag in deze room blijven! Gifty heeft ook gemaild of we contact met haar opnemen. Echter ben ik na het telefoontje van mijn ouders...na ze een fijne feestavond toe te wensen, nog een rondje gaan hardlopen. Ik heb mijn pastasalade net op als Ellis uitgeskyped is en inmiddels ook een goed gesprek met Gifty heeft gehad.
Er is nu meer duidelijkheid en ook meer rust in mijn hoofd. We schrijven samen een brief aan de stagedocenten en coordinator en dan duik ik lekker onder de douce. (Vanmiddag weer leuke reacties gehad op waarbenjij.nu echt zo leuk daar krijg ik postieve energie van. Leuk dat jullie achter me staan, ook al is de afstand zo groot, Thnx, medaasi!!!)

Donderdag, dierendag....het hostel moet betaald worden en daarom sta ik vroeg op. Eerst naar de forex bureau om de koers uit te rekenen en dan naar de administratie. Leuk wandeluitje maar allebei de gebouwen zijn nog gesloten. Op naar fysio2. Gezellig de patienten zijn al actief bezig en om half 11 komt weer een 23-jarige vrouw met reuma. Ik heb zon mijn twijfels over warmtetherapie en reuma. Ze kan moeizaam lopen en elke beweging doet pijn. Ik beweeg haar polsen en vingers maar geef de voorkeur aan actieve oefeningen, omdat ze zelf dan beter de pijngrens aan kan geven. Half 2 loopt het op zijn einde en ga ik naar de administratie. De lady heeft pauze tot 2 uur, dus geniet ik buiten heerlijk van mijn pastasalade. Kom ik bij de secretaresse aan, na tweeen, gebruikt ze een andere koers (Fijn dan maar terug naar het hostel). Eerst even opfrissen en dan dit keer met het juiste bedrag naar de administratie (15.30--> done :D).
Teruggelopen naar het hostel, want daar waren Ellis, Sandra & Liesbeth (de volunteers) waarmee we naar Osu gingen. Met de taxi arriveerde we op de Oxford street, waar we eerst koffie & me een super lekkere smoothei dronken. Ondertussen viel ons oog op een bookstore waar we dan ook na het drankje een kijkje hebben genomen. Grappig een super luxe boekenwinkel. Toen naar de supermarkt en back to Korlebu voor een egg-sandwich. Een jonge vrouw maakt deze op straat echt super lekker en die hebben we gezellig in een barretje opgepeuzeld met op de achtergrond voetbal live on tv. De loges waren gesetteld en na wat regelmailtjes sloot ik mijn ogen.

Vrijdagochtend 5 oktober, toch nog een klein rondje hardgelopen en daarna afscheid genomen van de loges. Today gaan we naar de chief om te regelen, m.b.v. de brief van onze stagedocenten, dat we 2 weken eerder naar Sunyani gaan. Ik ben helemaal zenuwachtig, gelukkig valt het alles mee en begrijpt de chief de brief. Door het gesprek begin ik pas om half 10 de gym. Het is echter erg rustig, dus het maakt niet zo uit dat ik wat later ben. Ik loop wel tegen een paar problemen aan, namelijk 2 patienten die geen engels spreken. Ik vraag of Rita me wilt helpen vertalen, maar na een zin stuurt ze me naar een andere patient. Een vrouw met een gebroken arm die haar elleboog en pols niet goed beweegt. Ze heeft een verkeerd bewegingspatroon aangeleerd. Ik probeer haar te helpen. Helaas spreekt zij ook geen Engels en naar veel trial and error geef ik het dan toch maar op. Dat voelt bad, echter had Rita ook kunnen helpen maar die was druk bezig met ...haar mobieltje.
Half 2 lunch ik lekkere rijst bij de service kantine en dan thuis inpakken en op naar de Volta region. De stortbui gooit oet in ons plan en 5 uur zijn we pas op het Tema station. Wel hebben we al een lodge geboekt in Hohoe. Blijkt op het Tema station dat de laatste trotro net voor onze neus wegrijdt. Dan arriveren de Zweedse reisgenoten. We worden door een aardige ticketverkoper naar de laatste bus op een ander locatie geleidt. Of de bus komt is afwachten, dan ineens roept hij ons. Er is een trotro! Een grote horde mensen stormt de trotro in als deze opengaat en de verkoper duwt ons naar binnen Echter wordt ik juist uit de bus verdrongen...pff alle 4 een plekje, fijne verkoper, zonder hem was het nooit gelukt!
En na een lange busreis over veel gatenwegen arriveren we om 23.18 bij de Taste lodge waar Florence ons met open armen ontvangt. Wat een room en met douche en toilet! Super!

Zaterdagochtend eerst maar eens de douche uitgeprobeerd. Nou, die is wel goedgekeurd. Met ze vieren gezellig ontbeten: milo (warme chocolademelk) en bread with omelet. Niet lang erna gaan we opweg naar de Wli Waterfalls. De reis met de trotro is al een mooie ervaring over de zandwegen door de mooie natuur. Ik wou dat dit mijn achtertuin was. Sprakenloos ben ik als we aankomen bij de Wli Falls. Met Matthias onze gids gaan we de lower falls beklimmen. Vanwege het regenseizoen zijn de higher falls te gevaarlijk. De wandeling is erg boeiend, we krijgen veel te horen over de bomen, planten, vruchten en proeven een cacoaboon (een zuurtje dat totaal niet naar chocola smaakt). Uiteindelijk moeten we 5 cedies meer betalen om naar het uitkijkpunt te gaan. Dit hebben we er echter voor over en na een klim van 20 min hebben we zicht op zowel de lage als hoge waterfall. Tot slot zwemmen, het is meer lopen onder de waterval. Een oorverdovend geluid, de druppels vliegen om je oren maar wat een uitzicht. Dan moeten we helaas al weer terug.
We lunchen bij Wli water height hotel, couscous...dat bevalt me wel weer eens iets anders dan rijst. Ondertussen rijdt een andere klant een mooie struik omver. En dat is niet alles wat we meemaken. Ik koop nog 2 leuke armbandjes als souvenir en dan gaan we met een gammele taxi terug.
Daar gaat 8 man in en onderweg krijgen we een stortbui. Ellis & Viriginia die aan de buitenkant zitten zijn drijfnat, want de auto is niet helemaal waterdicht. Dan de laatste 50 meter naar de lodge, een groot zwembad...sportschoenen uit en op blote voetjes verder. We worden weer hartelijk ontvangen door Florence en naar een koude douche genieten we van de overheerlijke geblenderde pineappe en pasta met cheese. Rond half 11 is het stil, bij ons in de kamer dan.

Zondag 7 oktober: Na een onrustige nacht, een buurjongetje gilt al 2 uur lang achterelkaar...dat is geen huilen meer en daarom besluit ik om 7 uur toch maar op op te staan. We ontbijten bij de lodge sandwich met juice. Het is het wachten waard en dan moeten we afscheid nemen van Florence & Cynthia (haar dochter). Super lieve ghanesen, echt een aanrader voor een leuk weekendje Hohoe. We gaan nog op de foto en dan krijgen we nog een zak oranges mee voor onderweg.
De trotro naar de Monkey Sanctuary is niet 1, 2, 3 gevonden maar als we hem hebben duurt het niet al te lang voordat hij vol is. Het beloofd een avontuurlijke dag te wroden en dat betekent met 3 op een motor de laatste 5 km naar het monkey park afleggen en nog met al onze tassen. Daar zit ik dan met mijn slippers en zomerjurkje. Wel echt genieten en de leuke Ghanese motorbiker rijd beheerst.
Met bananen, een gids en Amerikaanse touristen gaan we op pad naar de monkeys. In het begin zijn er super veel geiten, maar dan komen de apen. De bananen komen goed van pas. Je houdt ze in je hand en de apen springen zo op je arm/schouder en pellen de bananen open. De ene blijft rustig zitten, de ander eet zijn banaantje liever op een rustige plek. 12 bananen & heel veel fotos later wroden we door de 2 motorrijders weer netjes bij de junction afgezet. Voor 1,5 cedi eten we rijst, saus en ei bij een lokaal kraampje. Dat is echt leuk! Al snel daarna komt een trotro die gaan trotro is maar ons wel wil afzetten in Accra. Onderweg lunchen ze bij een resort. Een super de luxe plek met bootverhuur, top uitzicht, souvenirskraampjes en een swimmingpool. We halen een lekkere chocoladecornetto (me eerste ijsje in 4 weken, dat is uniek voor deze icelover) en gaan verder naar Accra. rond 6 uur worden we afgezet bij Tema. Het is donker, uds ik heb geen idee waar. Na de chauffeur van de bus uitgebreid te hebben bedankt en tevens Emilie & viriginia een dikke hug te hebben gegeven, komen we twee trotros later bij de campus aan. Na wat fruitinkopen nemen we toch de taxi naar huis. Ik eet een pinapple en doe nog wat extending of de visa research maar dan is de batterij echt leeg.

Maandag 8 oktober: Vandaag moet ik echt mijn verhaal kwijt wat wij allemaal niet meegemaakt hebben. Het was maandagmorgen half 6 en ik ging hardlopen, douchen en op weg naar de fysio department. Niet voor mijn Internship maar om te zeggen dat Ellis en ik ons visum moesten verlengen. Dit omdat de embassade maar tot 1 uur open is. Dus wij printen al onze stageconfirmation en pinnen geld. In NL betaal je een visa voor 3 maanden, maar dat telt hier voor 60 dagen, dus moet ik mijn visa voor 3 maanden verlengen....Dan gaat het mis. Ellis haar bankpas blijft hangen, we ondernemen meteen actie en gaan naar de bank. Ik heb hier geen goede ervaring en het verbaasd me dan ook niks als ze lacherig zeggen dat ze niks kunnen doen. Daar staan we dan, ik loop terug naar de bank om te kijken of het pasje er misschien alweer is. Vervolgens weer naar Ellis die inmiddels de bankmanager heeft gesproken. Omdat het een Europese pas is moet deze eerst terug naar NL, om de echtheid te controleren. Dit gaat wel even duren. Daarom blokkeert Ellis deze pas en vraagt ze een nieuwe aan. Na een slechte strart gaan we evengoed naar de immigratie office. Michiel, een jongen die ook op de campus woont, leeft erg met ellis mee en staat erop ons met zijn auto naar de immigratiedienst te brengen. We zitten eerst bij de NL embassade en dan toch maar bij de immigration office. Alle papieren bij ons maar niet de goede, want de aanhef van de supervisor moet gericht zijn aan het hoofd van de immigratiedienst. In Sunyani moeten we dit verder regelen, hopelijk gaat onze supervisor met ons mee.
De moed is ver te zoeken als we de trotro nemen naar cirkle, een lekker broodje gaat er wel in en dan op zoek naar de ST bus (een luxe bus met airco) voor de reis van zaterdag naar sunyani. Deze bussen blijk je helemaal niet te kunnen reserveren. Ze gaan 24/7 als ze vol zijn. Dus we kunnen het best vroeg komen.
Zonder feeling dat we iets gedaan hebben, keren we terug naar de campus en nemen we een lunch bij de service kantine. Even bijkletsen.
Dan koop ik nog wat fruit en besluit ik het rustig aan te doen: Veel wassen, mijn evaluatie voor woensdag schrijven en mijn blog bijwerken!