Laatste week Korlebu teaching hospital

Dinsdag 9-10-12: De nacht duurt vandaag erg lang. Waarschijnlijk heb ik kou gevat van het weekend T was ook niet zo warm... 30 gr:p. Ik lig maar te hoesten en ben blij asl ik onder de koude douche mag. Ik weet niet of het verstandig is maar ik wil het vandaag toch proberen. 8.00 am meld ik mij bij mijn nieuwe stagebegeleiders. Half tien gaan we pas op pad, dus ondertussen ben ik mij aan het voorberiden op de presentatie. Deze zal niet woensdagochtend zijn, maar vrijdagmiddag.
Daar gaan we dan: Felix, Orperera, Margareth en me. Samen met Orperera ga ik naar ward 1 van surgical. Hier ligt een man die na een auto-ongeluk, 3 weken geleden, nu nog steeds in coma ligt. De fysio geeft hem chestkloppingen om zijn luchtwegen vrij te maken en passieve mobilisaties. Ik help mee met de transfers, maar haak om half 11 al af. Nu moet ik toch echt naar mijn lichaam luisteren. Grieperig duik ik mijn bed in. Het frustreerd mij een beetje dat ik voor de 3e keer in 5 weken ziek naar huis ga. Ik ben net wakker, als Ellis thuiskomt, met een portie rijst. Dat gaat er wel in! Ellis is zelf super blij met de door de laundry lady gewassen kleren. We slapen allebei verder. Maar 17.30u weet ik echt niet meer hoe ik moet liggen. Ik schrijf wat en stuur wat mailtjes. Daarna bel ik Samuel, onze stagebegeleider in Sunyani. Morgen zal ik hem terugbellen over ons hostel in Sunyani. Na een fruithapje en wat brood met tonijn duik ik rond 9 uur alweer mijn bed in.

Woensdag 10-10-12: De saaiste dag tot nu toe. Ik word wakker met dezelfde hoofdpijn en probeer met een douche wakker te worden. Echter geen straal water en ik heb het snel bekeken. Mijn bed is today the place to be.
Ik maak een wastas voor de lady, om alle bacillen uit mijn handdoeken te krijgen. En duik dan snel weer mijn bed in. De tijd gaat super sloom, ik verveel me! (dat mag in de krant:D) Vast een goed teken dat ik bijna de oude ben. Ellis belt dat ze wat problemen heeft, betreffende de stagekosten. Ook ik moet de volle prijs betalen. Ik zou hier niet tegen in durven gaan, ook al groeit het geld mij niet op de rug. Ik vind het erg moedig van Ellis dat ze voor de chief zegt, dat ze het niet terecht vindt dat we betalen voor de 2 weken, terwijl we dan al in Sunyani zijn. Als Ellis rond 3 uur thuiskomt, zit ze er helemaal doorheen. je wordt hier gediscrimineerd, omdat je blank bent. Wit=rijk, dus extra betalen. Ik zie hier niks positiefs achter en vindt dat ze hier misbruik maken van je kleur en nationaliteit. Het doet me veel beter, als ik een marktvrouwtje wat meer cedies toestop dan wanneer ik super veel geld betaal aan de administratie. 3x raden wie daar beter van worden, de Ghanese rijke managers van het ziekenhuis. Jammer dat we niet zelf mogen weten naar wie ons stagegeld gaat.
Even voor de duidelijkheid, dit bedoel ik niet om te klagen:D.
Fris gedoucht en wat aangerommeld in de room geniet ik van de Waakye (meegebracht door Ellis). De wasvrouw is al weg, maar voor die super lekker ruikende handdoeken betaal ik graag!
Het is kwart over 4, als ik toch even van de zon wil genieten, wel met zonnebril. Ik wissel wat euros in, koop fruit en cottons voor mijn face. Het blijkt een rol katoenen watten te zijn. Beter iets dan niets. En voldaan loop ik terug naar het hostel. Het is al 6 uur, dus ik maak wat guacamole en duik mijn bed in. ook bellen we Samuel nogmaals. We hebben een hostel, zaterdagmiddag bengt hij ons erna toe.

Donderdag 11-10-12: Half zes gaat mijn wekker, maar verstandig als ik ben ga ik niet hardlopen & duik ik een uur later onder de douche. Ellis is gisteravond naar de reggae party geweest en is weer aan de diarree. Ik meld haar af bij Fysio2 en meld mijzelf weer aan bij Fysio1. Ze komen mij om 9 uur ophalen, dus ik loop even naar de bank. No bank working okay, dan moet ik het vanmiddag met de administratie regelen. Bij fysio1 kom ik de chief tegen. Ik ga mee naar zijn kamer en op mijn beste engels leg ik hem uit wat ik had. Als hij maar weet dat ik alleen thuis blijf, als ik echt ziek ben.
De chief vertelt me ook dat we morgen om 2 uur de presentatie hebben. Ik loop terug naar de pediatrics en bestudeer mijn presentatie tot ik om half 10 wordt opgehaald. Ze zijn me liever kwijt dan rijk en ik word straal genegeerd.
Ik vind het wel interessant dat we naar de ICU van surgical gaan. We moeten crocs en een overgooier aan (zon groene super grote). Beide patienten liggen in coma. Ik lees de files en doe echt mijjn best om alles te begrijpen. But een English doktorshandschrift is verre van leesbaar. Ze snapt niet dat ik het niet kan lezen. ik word overhoord over de file, maar faal als ik de waardes van de Glascow Coma Scale niet helemaal uit mijn hoofd kan. Zo hobbel ik de dag achter de fysios aan, omdat ik geen vragen meer durf te stellen.
Half 2 zijn we klaar en dan ben ik alleen met de fysio en is ze ineens super aardig tegen me. Ik leg uit dat ik veel vragen stel, omdat er zoveel twi wordt gesproken en dat niet bepgrijpbaar voor mij is. Morgen beloofd ze meer te vertalen.
Dan eet ik rijst bij de servicekantine en neem voor Ellis wat mee naar de med-diner. Ik pin bij de commercial hoofdbank en dan lopen we naar de forex bureau en om 15.30u. eindelijk mijn stagedeel is payed. Ik trakteer mijzelf op een tropical smoothie bij de med-diner. Het is het wachten waard +/- 1 uur. Ondertussen kan ik goed mijn presentatie voorbereiden. Thuis begin ik enthoussiast met inpakken. Geen idee hoe k de rest er morgen in krijg, maar eerst genieten van een egg-sandwich bij het lieve Ghanese vrouwtje, samen met Ellis en Martin. We nemen allemaal twee sandwiches en ik heb lekkere trek, dus dat komt goed. En dan onder de klamboe, want ik voel me noet niet topvit en kan wel wat extra slaap gebruiken.

Vrijdag 12-10-12: Onze laatste stagedag, na hardgelopen en gedoucht te hebben zit ik met een super rood gezicht aan mijn ontbijtje: bananensandwich & oat. Met een beetje tegenzin loop ik naar stage. Ik klop op de deur van de seniorfysios om mijn gezicht te laten zien. Ze zijn in bespreking dus ik maak alleen even oogcontact met fysio operera. Na 2 uur w8-en ga ik toch even polshoogte nemen. Operera gaat niet naar de surgical ward en ik owrd gedumpt bij de babyroom(althans zo voelt het). Gedurende 2,5 uur kan ik nog aardig wat babytjes behandelen. De meeste zijn 3-4 weken, zo cute, en hebben na een moeilijke bevalling bijv. een zenuwbeschadiging, waardoor hun schouder/arm spastisch of juist slap is. De behandeling bestaat uit het armpje passief bewegen, met een spalkje kruiphouding oefenen, zodat de arm wel moet strekken. Half 1 ging de laatste baby weg. De moeder wilde graag dat ik met de baby op de foto ging. Helaas had ik geen camera mee.
Daar stond ik dan een beetje verloren en niemand zei wat ik moest doen (initiatief nemen:p). Ik zei dat ik ging leren voor mijn presentatie en dat deed ik ook deels. Eeerst wat fruit & groenten gekocht voor s avonds en daarna voor de laatste x geluncht bij de servicekantine en mijn presentatie voorbereid.
Half 2 ellis opgepikt bij Fysio2 en aangekomen bij Fysio 1 bleek dat Rudy opoku ook een korte 2-weekse stage als net afgestudeerde fysio had gedaan. Zij moest ook om 2 uur presenteren, we waren gezellig aan het kletsen bleek dat uit de UK kwam. Oeh...2 uur, daar zaten dan 10 fysios en de chief. Om de spanning te breken deelde ik wat NL drropjes uit. Bij sommige viel dit in de smaak. Achtereenvolgens presenteerde Ellis, Rudy en ik. We kregen feedback, werden op de foto gezet en kregen alledrie een armbandje, Ghanees beeldje en een sjaaltje. Voor het eerst voelde we ons een beetje gewaardeerd. Gedurende de presentaties sliepen er 2 fysios en 1 ws op zijn mobieltje aan het spelen. Maar dat is denk ook het cultuurverschil.
Op huis aan, lekker inpakken en voor het eerst in 5 weken skypen met thuis. Super leuk, ik in mijn korte broek en mijn familie in de wintertruien. na een uur zeggen we gedag en maak ik een lekkere pastasalade. Nog wat hostelgenoten gedag zeggen, fotos uploaden en genieten van mijn laatste nachtje in Korlebu!!

Zaterdag 13-10-12: Exciting! Zaterdagmorgen nog even genieten van een laatste douche, mijn laatste bananensandwich. Dan afscheid nemen van Ruth, Clements, Prince & Ashley. Asiwome brengt ons naar Cirkel. Weer afscheid nemen en daar ben ik al zo slecht in en daar staan we dan omringd door 3 jongens die onze tassen naar de bus willen dragen. We doen het liever zelf, maar ze luisteren niet en bij de bus willen ze ofcourse geld, wat we besluiten niet te geven. Het buskaartje kost 26 cedies en dan blijkt dat de bagage ook betaald moet worden. Was te verwachten:p. Met ieder 5 cedi mag de bagage mee. Na een uur wachten is de bus al vol en 9.52 vertrekken we richting sunyani. Na een uur komen we op een onverhard pad. Daarna zijn we uitgeshaked en is het voornamelijk asfaltweg.
12 uur is de lunch en plaspauze. Ik was de hele tijd misselijk, vast van de spanning maar na mijn pastasalade en een lekkere rockie=brood/cake vervolgt de busreis weer. Het is vooral slapen, ik wist niet dat een mens zoveel kan slapen. 4uur is er nog een plaspauze. Ik telefoneer met Samuel dat we rond kwart voor zes in Sunyani arriveren. Na aankomst worden we verbaasd door de rust. Niet iedereen kijkt je na en het verkeer is veel rustiger, heerlijk! Half 7 worden we opgepikt door Samuel met de auto. Een klein, vriendelijk uitziende man komt enthoussiast op ons afgestapt. Ons hostel is vlakbij met allemaal Ghanese studenten. Hij krijgt nog wat spullen van een collega en dan gaan we op naar het hostel.
Bij het hostel moeten we eerst even wachten, maar dan worden we naar de kamer gebracht. Een hal met twee deuren C36 is our room. Een kamer met 2 stapelbedden, 2 bureaus en een kast. De keuken is op het balkon, helaas geen gas of kookpitje daar moeten we zelf voor kijken. De douche en toeilet delen we met Florence & Jennyvi, 2 weekendstudenten. Op zich een prima hostel. Wel super groot en minder luxe dan in Accra. Ik moet hier wel kunnen settelen en hopelijk kan ik veel Ghanese vriendschappen sluiten. Met die eachte en het feit dat samuel een behulpzame stagebegeleider is (op het eerste gezicht:D) sluit ik mijn ogen.