Blaffende honden bijten niet
Door: Roanne Bruin
Blijf op de hoogte en volg Roanne
28 Oktober 2012 | Ghana, Sunyani
Maandag 22-10-12: Week 2 in Sunyani. De dag begint warm en het is dan ook een warme wandeling naar het hospital. Enthoussiast begroet door mijn collegas start ik. Op het rooster staat Roanne--> passieve mobilisatie. Dit betekent dat ik de gym mag gebruiken, maar ook met patienten achter het gordijn (op de behandeltafel) mag oefenen. Er komen veel bekende patienten en ik doe voor het eerst een anamnese en onderzoek. Echter is er niemand bij, dus ik hoop dat mijn hypothese en behandelplan kloppen. Wel assisteerd een fysio-assistent (Clements small; omdat er nog een andere Clements is) mij soms met engelse woorden vertalen in het Twi, voor de patient.
Op straat haal ik half 1 mijjn lunch en die eet ik gezellig met de meiden op in de restroom. Tot twee uur doe ik wat schoolopdrachten. Daarna gaan we nog even op bezoek bij Samuel. Ik loop naar huis om nog wat fruit te kopen & Ellis gaat alvast met de taxi om haar kleren te wassen. Dan epileer ik mijn wenkbrauwen, echt awful, een veel te klein spiegeltje gebruikt. Als ik ga hardlopen ziet gelukkig niemand de mislukte vorm:D. Het is rond 5 uur nog steeds heel warm om hard te lopen. Met de nieuwe route houd ik het toch 20 minuten vol en de laatste 10 min wandel ik.
De omeletkraam is er niet, dus haal ik weer eens rijst en eet dit op mijn kamertje op. Ik leen de bucket van buurvrouw (ik zal aan haar vragen, wat het ghanese woord hiervoor is buurvrouw Lia:p) Julia en doe nog een wasje, nadat ik zelf ook weer schoon ben. Ondertussen regent en dondert het zo hard, dat het overdekte balkon zelfs nat wordt. Daarom hangen we toch de waslijn binnen op en dat hangt eigenlijk wel gezellig.
Julia komt nog even buurten en bedankt me voor het terugzetten van de bucket. En dan is het half 11. De lucht blijft nog lang onrustig...
Dinsdag 23-10-12: Een normale dinsdag, denk ik als ik naar het hospital loop. Tot ik voorbij een huis loop met drie waakhonden en een leuk uitziende hond naar me toe loopt. Plots bijt hij mij in mijn kuit en scheen. Geschrokken hink ik verder. Het bloed meteen dus ik vraag een tissue bij een shopje. De mensen zijn heel aardig en uiteindelijk betaald een familielid van de hond een taxi voor naar het hospital. Als een fysio-assistent mijn been ziet, neemt ze mij mee naar de 1e hulp. De wond wordt gedesinfecteerd en mijn bloeddruk wordt gemeten. In NL had ik al drie rabies en volgens de dokter is dat voldoende. Wel krijg ik diclofenac en de andere medicijnen haal ik vanmiddag bij de pharmacy. Iets verlaat begin ik mijn stagedag en al snel zit ik in het ritme. 12 Uur gaat Ellis naar de immigratiedienst en krijg ik nog een tetanusprik. Dit x wandel ik naar het hostel. De hond loopt los en is weer agressief maar ik ben alert. op de terugweg haal ik mijn andere medicijnen. Zoveel medicijnen heb ik nog nooit geslikt en eerlijk gezegd sta ik er niet achter.
Nu wat leuks doen, naar het Eusbett hotel om een uur te internetten op mijn tablet. De tijd is zo om, maar ik ben klaar met alles. Daarna ga ik met Samuel naar de hondeneigenaar. De hond is weer los, maar ik houd afstand. De hond blijkt gevaccineerd te zijn voor hondsdolheid. Zijn bewijs is zoek, maar daar gaat de eigenaar achteraan. met dat loop ik naar het hostel. Fruit, water kopen en mijn avontuur opschrijven. Wanneer ik rijst met omelet ga kopen kom ik Campbell tegen. Een aardige jongen die ook bezig is met zijn internship en daarna wil gaan werken in de USA. Hij helpt mij met eten bestellen, maar blijft meer voor de gezelligheid wachten. Na al deze avonturen ben ik om 9 uur al totally op.
Woensdag: Vol goede moed ga ik met mijn ontbijtje op weg naar het hospital. Dit keer loop ik aan de overkant van de weg en wordt ik langs de hond geescorteerd door Joseph (de buurman van de hond). Zo kom ik veilig aan op stage. Ik ben net een half uur bezig, als de eigenaar van de hond mij op komt halen & ik met hem mee ga naar de dierenarts. De man heeft een meeting (Hij is manager van 4 ziekenhuizen in de buurt) zodoende blijf ik met de neef achter. Helaas is de hond niet meegenomen, dus om 9uur morgenochtend moeten we weer terug.
Samen met de neef, nemen we een taxi naar het ziekenhuis. En ga ik rustig verder met de patienten. Mijn CVA-patient was al naar mij op zoek en is blij dat ik er ben. Hij is zo fanatiek, echt een cadeautje om hem te mogen behandelen. Om half 1 is de gym helemaal leeg, terwijl om tien uur het een chaos was. Iedereen komt vroeg, omdat er markt is waar wij ook heen gaan, nadat we lunch hebben gekocht op de straat.
Shariphine & Louise nemen ons mee. Ellis koopt twee hele leuke stoffen en we kopen groenten en fruit.
Als we thuis aankomen belt mijn moeder. Ze is op onderzoek uitgegaan en de twee rabies vaccinaties heb ik toch nodig. Hopelijk kan ik dit morgen in het ziekenhuis regelen. s Middags loop ik nog even naar Georgina. Ze maakt fufu en stampt plantains met cassave. Volgende x, zal ze Ellis & mij dit leren. Bij het hostel maak ik mijn salade en rond half 8 pikken we Eileen op waarna we onze kamer showen en eindeloos NL praten.
Donderdag: No stress today! kwart over zes, eerst hardlopen...eindelijk 30 min volgehouden. Rustig douchen, wassen, ontbijten en dan om 9 uur bij de hondeneigenaar afgesproken. Echter duurt het een uur voordat de hond gevangen is. Ondertussen mag ik binnen wachten en krijg ik een laptop met internet voor mijn neus gezet:P.
Na een uur is de hond gevangen en gaan we met de taxi naar de dierenarts. De honden blijken vorig jaar te zijn gevaccineerd en worden daarom alsnog ingeent. Ik leg uit dat ik de 4e en 5e rabies vaccinatie nodig heb. Daarom gaan we naar het ziekenhuis. De vaccin is hier niet aanwezig maar toch staat ook Samuel erop dat we deze in town halen.
Ellis is inmiddels klaar met stage, zo nemen we met zijn vieren een taxi naar de pharmacy. Eindelijk hebben we de vaccins, ze zijn alleen per 5 te koop, maar net zo duur als 1 vaccinatie in NL. De hondeneigenaar gaat weg en als Ellis & Samuel hun fufu op hebben, gaan we voor de vaccinatie terug naar het hospital. Na drie kwartier heeft de dokter tijd, echte rmoet de 5e vaccinatie op donderdag worden gedaan. Zondagavond zouden we in Naswam zijn voor twee weken. Dit is zes uur van Sunyani. Ik besluit mijn verbijf in Sunyani te verlengen en donderdag na de vaccinatie door te reizen naar het weeshuis en Orthopaedisch centrum in Naswam, waar Ellis dan al zal zijn. Baleh, maar anders blijf ik heen en weer reizen.
Een beetje beduusd gaan we naar de stad om te pinnen en ik haal noodles voor lunch. Ik loop richting Eusbett om mijn familie & friends te updaten. s Avonds ga ik met Georgina eten in de stad. Onderweg krijg ik een stortbui, maar dat voelt heerlijk, beetje Nederlands (doorweekt buiten lopen). Vanwege de regen nemen we vanaf Georgina de taxi. Het geeft mij wel een raar gevoel als ze mij uiteten vraagt en vraagt of ik haar wil trakteren. Toch doe ik het.
Na een lekkere maaltijd, zeg ik tante & oma nog even gedag. Daarna ga ik met de plantains voor Ellis & mij (=bananenchips) op huis aan.
Ellis en ik duiken in de Ghanese boeken om te kijken wat we nou echt willen zien in de komende 8 weken. Heel veel, is de conclusie!
Vrijdag: 7 uur op de Holiday (Het is hier namelijk suikerfeest), worden we uit ons bed gedreund door de muziek. We besluiten daarom maar lekker optijd naar de stad te gaan. Half tien wandelen we met de zon in de rug naar town. We gaan op zoek naar presents voor de kinderen en ontbijten Waakye.
We hangen de hele dag rond in de stad op zoek naar stoffen, taylors en ik vind een onwijs leuk schoudertasje (Een leren, uit Bolgatanga). Mijne was ik vergeten, dus het was echt nodig:P.
We brengen onze stoffen naar een andere taylor dan vorige week en pakken een terasje. Wel iets anders dan in Holland hoor.
Ellis heeft eindelijk de Syvon stof voor de galajurk en haar ontwerp wordt uitgebreid bestudeerd. Als het goed is is deze ook over twee weken klaar. Met een voldaan gevoel lopen we door de regenplassen naar het executive guesthouse ( Het heeft inmiddels weer veel geregend). We moeten bij het guesthouse even laten weten wanneer we onze spullen komen opslaan.
Thuis eten we een late lunch en dan besluit ik dat ik echt moet gaan hardlopen Inmiddels is het 6 uur en al aardig donker. Zo ren ik een iets korter rondje. Het licht is uitgevallen, maar nadat ik spaghetti heb gehaald, springt het licht alweer aan. Ik zit onder de modder en heb moeite me naar de douche te begeven. Ook Ellis heeft wat problemen, maar dan met inpakken.
Zaterdag: Half zeven opstaan en mijn nieuwe tas inpakken...dan gaan we op weg met de taxi naar Town. Hier meeten we Eileen & Sophie die ons vandaag vergezellen naar de monkey sanctuary en het hand in hand project in de buurt van Techiman.
We gaan naar het chirastation, waarna we de trotro nemen naar Techiman. Het duurt ongeveer 2 uur en onderweg geniet ik van mijn verse egg-sandwich, gemaakt door een ghanese opa.
In Techiman komen we aan op een georganiseerd station. Hiervandaan nemen we de trotro naar Nkoranza. Het hand in hand project (Een door een nederlandse vrouw opgezet gehandicaptenoord) is op loopafstand. We worden rondgeleid over het complex met 96 gehandicapten en 25 begeleiders. Een van de begeleiders is onze guide, zo zien we onder andere de snoezelruimte, filmhuis, creatieve gebouw (waar ze weven, tassen en sierraden maken). Op het eind koop ik een hele leuke zelfgemaakte etui als souvenir.
In het centrum halen we wat te eten en dan zien we een traditionele stoet met de burgermeester op een zittroon gedragen.
We delen met zijn vijfen een taxi naar boabeng Fiema, de apen sanctuary. Het is een hobbelige weg maar dan arriveren we op een mooi plekje in een verlaten dorpje. Onze gids is Edmond, een oud klein mannetje. Niet veel later sluiten Cecilia en Prince (een ghanees stel) zich ook bij ons aan. We voeren de apen bananen. Hier komen ze niet op je zitten, wel eten ze uit je hand. Daarna luisteren we naar Edmonds verhalen. De apen zijn hier heilig en hebben zelfs een speciale begraafplaats.
De tour eindigt en Prince & Cecilia bieden ons een lift naar town, omdat er geen taxis terugrijden. Het wordt een romantische tocht. Uiteindelijk wordt onder toeziend oog van vier obrunis ( Ellis, Eileen, Sophie en me) Cecilia door Prince ten huwelijk gevraagd. Wat een rit!
Geen trotro rijdt naar Techiman, dus we nemen een taxi en vanaf daar een trotro. Als obruni moeten we als enige een speciaal tarief voorafa betalen. Toch ronden we met een goed gevoel de dag af. We halen eten op het station en nemen afscheid van Eileen & Sophie. Ellis reserveert de bus en dan nemen we een taxi terug om thuis wat te gaan eten. En Ellis maakt zich klaar voor vertrek naar Naswam....
Op straat haal ik half 1 mijjn lunch en die eet ik gezellig met de meiden op in de restroom. Tot twee uur doe ik wat schoolopdrachten. Daarna gaan we nog even op bezoek bij Samuel. Ik loop naar huis om nog wat fruit te kopen & Ellis gaat alvast met de taxi om haar kleren te wassen. Dan epileer ik mijn wenkbrauwen, echt awful, een veel te klein spiegeltje gebruikt. Als ik ga hardlopen ziet gelukkig niemand de mislukte vorm:D. Het is rond 5 uur nog steeds heel warm om hard te lopen. Met de nieuwe route houd ik het toch 20 minuten vol en de laatste 10 min wandel ik.
De omeletkraam is er niet, dus haal ik weer eens rijst en eet dit op mijn kamertje op. Ik leen de bucket van buurvrouw (ik zal aan haar vragen, wat het ghanese woord hiervoor is buurvrouw Lia:p) Julia en doe nog een wasje, nadat ik zelf ook weer schoon ben. Ondertussen regent en dondert het zo hard, dat het overdekte balkon zelfs nat wordt. Daarom hangen we toch de waslijn binnen op en dat hangt eigenlijk wel gezellig.
Julia komt nog even buurten en bedankt me voor het terugzetten van de bucket. En dan is het half 11. De lucht blijft nog lang onrustig...
Dinsdag 23-10-12: Een normale dinsdag, denk ik als ik naar het hospital loop. Tot ik voorbij een huis loop met drie waakhonden en een leuk uitziende hond naar me toe loopt. Plots bijt hij mij in mijn kuit en scheen. Geschrokken hink ik verder. Het bloed meteen dus ik vraag een tissue bij een shopje. De mensen zijn heel aardig en uiteindelijk betaald een familielid van de hond een taxi voor naar het hospital. Als een fysio-assistent mijn been ziet, neemt ze mij mee naar de 1e hulp. De wond wordt gedesinfecteerd en mijn bloeddruk wordt gemeten. In NL had ik al drie rabies en volgens de dokter is dat voldoende. Wel krijg ik diclofenac en de andere medicijnen haal ik vanmiddag bij de pharmacy. Iets verlaat begin ik mijn stagedag en al snel zit ik in het ritme. 12 Uur gaat Ellis naar de immigratiedienst en krijg ik nog een tetanusprik. Dit x wandel ik naar het hostel. De hond loopt los en is weer agressief maar ik ben alert. op de terugweg haal ik mijn andere medicijnen. Zoveel medicijnen heb ik nog nooit geslikt en eerlijk gezegd sta ik er niet achter.
Nu wat leuks doen, naar het Eusbett hotel om een uur te internetten op mijn tablet. De tijd is zo om, maar ik ben klaar met alles. Daarna ga ik met Samuel naar de hondeneigenaar. De hond is weer los, maar ik houd afstand. De hond blijkt gevaccineerd te zijn voor hondsdolheid. Zijn bewijs is zoek, maar daar gaat de eigenaar achteraan. met dat loop ik naar het hostel. Fruit, water kopen en mijn avontuur opschrijven. Wanneer ik rijst met omelet ga kopen kom ik Campbell tegen. Een aardige jongen die ook bezig is met zijn internship en daarna wil gaan werken in de USA. Hij helpt mij met eten bestellen, maar blijft meer voor de gezelligheid wachten. Na al deze avonturen ben ik om 9 uur al totally op.
Woensdag: Vol goede moed ga ik met mijn ontbijtje op weg naar het hospital. Dit keer loop ik aan de overkant van de weg en wordt ik langs de hond geescorteerd door Joseph (de buurman van de hond). Zo kom ik veilig aan op stage. Ik ben net een half uur bezig, als de eigenaar van de hond mij op komt halen & ik met hem mee ga naar de dierenarts. De man heeft een meeting (Hij is manager van 4 ziekenhuizen in de buurt) zodoende blijf ik met de neef achter. Helaas is de hond niet meegenomen, dus om 9uur morgenochtend moeten we weer terug.
Samen met de neef, nemen we een taxi naar het ziekenhuis. En ga ik rustig verder met de patienten. Mijn CVA-patient was al naar mij op zoek en is blij dat ik er ben. Hij is zo fanatiek, echt een cadeautje om hem te mogen behandelen. Om half 1 is de gym helemaal leeg, terwijl om tien uur het een chaos was. Iedereen komt vroeg, omdat er markt is waar wij ook heen gaan, nadat we lunch hebben gekocht op de straat.
Shariphine & Louise nemen ons mee. Ellis koopt twee hele leuke stoffen en we kopen groenten en fruit.
Als we thuis aankomen belt mijn moeder. Ze is op onderzoek uitgegaan en de twee rabies vaccinaties heb ik toch nodig. Hopelijk kan ik dit morgen in het ziekenhuis regelen. s Middags loop ik nog even naar Georgina. Ze maakt fufu en stampt plantains met cassave. Volgende x, zal ze Ellis & mij dit leren. Bij het hostel maak ik mijn salade en rond half 8 pikken we Eileen op waarna we onze kamer showen en eindeloos NL praten.
Donderdag: No stress today! kwart over zes, eerst hardlopen...eindelijk 30 min volgehouden. Rustig douchen, wassen, ontbijten en dan om 9 uur bij de hondeneigenaar afgesproken. Echter duurt het een uur voordat de hond gevangen is. Ondertussen mag ik binnen wachten en krijg ik een laptop met internet voor mijn neus gezet:P.
Na een uur is de hond gevangen en gaan we met de taxi naar de dierenarts. De honden blijken vorig jaar te zijn gevaccineerd en worden daarom alsnog ingeent. Ik leg uit dat ik de 4e en 5e rabies vaccinatie nodig heb. Daarom gaan we naar het ziekenhuis. De vaccin is hier niet aanwezig maar toch staat ook Samuel erop dat we deze in town halen.
Ellis is inmiddels klaar met stage, zo nemen we met zijn vieren een taxi naar de pharmacy. Eindelijk hebben we de vaccins, ze zijn alleen per 5 te koop, maar net zo duur als 1 vaccinatie in NL. De hondeneigenaar gaat weg en als Ellis & Samuel hun fufu op hebben, gaan we voor de vaccinatie terug naar het hospital. Na drie kwartier heeft de dokter tijd, echte rmoet de 5e vaccinatie op donderdag worden gedaan. Zondagavond zouden we in Naswam zijn voor twee weken. Dit is zes uur van Sunyani. Ik besluit mijn verbijf in Sunyani te verlengen en donderdag na de vaccinatie door te reizen naar het weeshuis en Orthopaedisch centrum in Naswam, waar Ellis dan al zal zijn. Baleh, maar anders blijf ik heen en weer reizen.
Een beetje beduusd gaan we naar de stad om te pinnen en ik haal noodles voor lunch. Ik loop richting Eusbett om mijn familie & friends te updaten. s Avonds ga ik met Georgina eten in de stad. Onderweg krijg ik een stortbui, maar dat voelt heerlijk, beetje Nederlands (doorweekt buiten lopen). Vanwege de regen nemen we vanaf Georgina de taxi. Het geeft mij wel een raar gevoel als ze mij uiteten vraagt en vraagt of ik haar wil trakteren. Toch doe ik het.
Na een lekkere maaltijd, zeg ik tante & oma nog even gedag. Daarna ga ik met de plantains voor Ellis & mij (=bananenchips) op huis aan.
Ellis en ik duiken in de Ghanese boeken om te kijken wat we nou echt willen zien in de komende 8 weken. Heel veel, is de conclusie!
Vrijdag: 7 uur op de Holiday (Het is hier namelijk suikerfeest), worden we uit ons bed gedreund door de muziek. We besluiten daarom maar lekker optijd naar de stad te gaan. Half tien wandelen we met de zon in de rug naar town. We gaan op zoek naar presents voor de kinderen en ontbijten Waakye.
We hangen de hele dag rond in de stad op zoek naar stoffen, taylors en ik vind een onwijs leuk schoudertasje (Een leren, uit Bolgatanga). Mijne was ik vergeten, dus het was echt nodig:P.
We brengen onze stoffen naar een andere taylor dan vorige week en pakken een terasje. Wel iets anders dan in Holland hoor.
Ellis heeft eindelijk de Syvon stof voor de galajurk en haar ontwerp wordt uitgebreid bestudeerd. Als het goed is is deze ook over twee weken klaar. Met een voldaan gevoel lopen we door de regenplassen naar het executive guesthouse ( Het heeft inmiddels weer veel geregend). We moeten bij het guesthouse even laten weten wanneer we onze spullen komen opslaan.
Thuis eten we een late lunch en dan besluit ik dat ik echt moet gaan hardlopen Inmiddels is het 6 uur en al aardig donker. Zo ren ik een iets korter rondje. Het licht is uitgevallen, maar nadat ik spaghetti heb gehaald, springt het licht alweer aan. Ik zit onder de modder en heb moeite me naar de douche te begeven. Ook Ellis heeft wat problemen, maar dan met inpakken.
Zaterdag: Half zeven opstaan en mijn nieuwe tas inpakken...dan gaan we op weg met de taxi naar Town. Hier meeten we Eileen & Sophie die ons vandaag vergezellen naar de monkey sanctuary en het hand in hand project in de buurt van Techiman.
We gaan naar het chirastation, waarna we de trotro nemen naar Techiman. Het duurt ongeveer 2 uur en onderweg geniet ik van mijn verse egg-sandwich, gemaakt door een ghanese opa.
In Techiman komen we aan op een georganiseerd station. Hiervandaan nemen we de trotro naar Nkoranza. Het hand in hand project (Een door een nederlandse vrouw opgezet gehandicaptenoord) is op loopafstand. We worden rondgeleid over het complex met 96 gehandicapten en 25 begeleiders. Een van de begeleiders is onze guide, zo zien we onder andere de snoezelruimte, filmhuis, creatieve gebouw (waar ze weven, tassen en sierraden maken). Op het eind koop ik een hele leuke zelfgemaakte etui als souvenir.
In het centrum halen we wat te eten en dan zien we een traditionele stoet met de burgermeester op een zittroon gedragen.
We delen met zijn vijfen een taxi naar boabeng Fiema, de apen sanctuary. Het is een hobbelige weg maar dan arriveren we op een mooi plekje in een verlaten dorpje. Onze gids is Edmond, een oud klein mannetje. Niet veel later sluiten Cecilia en Prince (een ghanees stel) zich ook bij ons aan. We voeren de apen bananen. Hier komen ze niet op je zitten, wel eten ze uit je hand. Daarna luisteren we naar Edmonds verhalen. De apen zijn hier heilig en hebben zelfs een speciale begraafplaats.
De tour eindigt en Prince & Cecilia bieden ons een lift naar town, omdat er geen taxis terugrijden. Het wordt een romantische tocht. Uiteindelijk wordt onder toeziend oog van vier obrunis ( Ellis, Eileen, Sophie en me) Cecilia door Prince ten huwelijk gevraagd. Wat een rit!
Geen trotro rijdt naar Techiman, dus we nemen een taxi en vanaf daar een trotro. Als obruni moeten we als enige een speciaal tarief voorafa betalen. Toch ronden we met een goed gevoel de dag af. We halen eten op het station en nemen afscheid van Eileen & Sophie. Ellis reserveert de bus en dan nemen we een taxi terug om thuis wat te gaan eten. En Ellis maakt zich klaar voor vertrek naar Naswam....
-
28 Oktober 2012 - 16:17
Annemieke:
Hallo Roanne,
je hebt dus nu een liive show bijgewoond van "love letters" wat een leuke ervaring zeg! Zijn jullie ook uitgenodigd op de bruiloft?(als bruidsmeisjes :)), kunnen jullie nog leuke stofjes op de markt uitzoeken voor jullie jurkjes.
Wij hebben net met onze trotro (=rolstoel) door Limmen getoerd, temp.was weer wat hoger dan gisteren maar nog geen 30* hoor. Daarna onder het genot van een lekker warm drankje genoten van jouw belevenissen, we genieten hiervan en beleven het met je mee..............
liefs mam
-
28 Oktober 2012 - 20:27
Ruud:
Hee, Roan leuk om weer een verhaal van je te lezen.
De hond schrok waarschijnlijk van je witte kuiten,laat ze nog maar een beetje bij kleuren.
Het begon minder goed maar eindigde toch romantisch. -
29 Oktober 2012 - 09:04
Dorien Van Den Berg:
Jeetje Roanne, wat een verhaal! Ik hoop dat jij kuit netjes heelt. En dan je er geen last van houdt. Wat een avonturen heb je te vertellen, zeg. Ben weer heel benieuwd naar je verslag over Nsawam. Groetjes en veel succes! Dorien -
29 Oktober 2012 - 13:40
Oma En Opa Koelman:
Hallo Roanne,
Wat hoorde wij van Rachelle! Je bent gebeten door een hond.
Wat zielig joh, jammer dat je zover weg zit. Wij kunnen jou niet eprsoonlijk troosten en
dan maar bidden en hopen, dat alles goed komt, maar jou kennende, je slaat je er wel doorheen.Voor de rest gaat het goed met jou ? De dagen kun je nu gaan aftellen dat je mam en pap er aan komen.
Spannend hoor , nou Roanne houdt moed en alles komt goed,
Groetjes en tot schrijfs,
Oma en Opa uit heemskerk
29 oktoberr 2012 -
29 Oktober 2012 - 13:40
Oma En Opa Koelman:
Hallo Roanne,
Wat hoorde wij van Rachelle! Je bent gebeten door een hond.
Wat zielig joh, jammer dat je zover weg zit. Wij kunnen jou niet eprsoonlijk troosten en
dan maar bidden en hopen, dat alles goed komt, maar jou kennende, je slaat je er wel doorheen.Voor de rest gaat het goed met jou ? De dagen kun je nu gaan aftellen dat je mam en pap er aan komen.
Spannend hoor , nou Roanne houdt moed en alles komt goed,
Groetjes en tot schrijfs,
Oma en Opa uit heemskerk
29 oktoberr 2012 -
29 Oktober 2012 - 13:40
Oma En Opa Koelman:
Hallo Roanne,
Wat hoorde wij van Rachelle! Je bent gebeten door een hond.
Wat zielig joh, jammer dat je zover weg zit. Wij kunnen jou niet eprsoonlijk troosten en
dan maar bidden en hopen, dat alles goed komt, maar jou kennende, je slaat je er wel doorheen.Voor de rest gaat het goed met jou ? De dagen kun je nu gaan aftellen dat je mam en pap er aan komen.
Spannend hoor , nou Roanne houdt moed en alles komt goed,
Groetjes en tot schrijfs,
Oma en Opa uit heemskerk
29 oktoberr 2012 -
30 Oktober 2012 - 08:07
Stefan En Willeke:
hallo roanne
wat een rot hond,je bent er wel weer en tijdje mee bezig,met de vaccinatie,s en andere dingen er om heen.
het kost allemaal tijd,en nou kan je ook niet te gelijk met ellis naar naswan.
wel leuk dat de eigenaar alles vergoed,het kan ook anders.
gelukkig kan je nog wel alles doen,wat je wil doen.
je hoeft niet te rusten,gelukkig maar,dan duurt de dag ook erg lang.
wij hopen dat het beter gaat,en veel succes met je werk.
groetjes srefan en willeke -
30 Oktober 2012 - 16:25
Lia Smit:
Hoi Roanne
Ben wel een beetje laat met schrijven een beetje druk gehad, maar nu schriijf ik even een stukje naar jou. wat een verhaal weer en dan die hond wat goed van je over die vaccinatie prikken.
Nog een paar weken en dan zijn je vader en moeder bij je wat een belevenis.
Ik heb gisteren je moeder gesproken ik vroeg aan haar of zij ook zich aan meld (waar ben jij nu annemiek en ruud) ze zei dat ze ook ging schrijven het zou mij benieuwen wat voor verhalen ze met je vader daar allemaal meemaakt
Ellen vertrekt donderdag naar fuertaventura ik hoop dat ze een leuke vacantie heeft met haar nicht. Verder gaat alles goed bij ons, ben weer een jaartje ouder geworden en hopelijk weer wat wijzer.
Lieve Roanne geniet van je verblijf en ik kijk weer uit naar je volgende mail.
Dikke kus buurvrouw Lia van drie straten verder hahaha -
04 November 2012 - 17:58
Oma En Opa Bruin:
Hallo Roanne,
Hier dan een berichtje van opa en oma Bruin.
We hebben het verslag van je gelezen. Je hebt het wel druk en je moet vroeg je bed uit.
En dan boodschappen doen en koken en je moet ook alles zelf betalen.
Maar je conditie blijft op pijl, want je sport veel......
We zijn vorige zaterdag op verjaardag bij Randy geweest. Het was erg gezellig!
De jarige zat op een stoel die kon niet lopen. Dus je ouders missen twee helpers (een op de stoel en een in Afrika). Maar het kwam even goed voor elkaar.
Het wordt hier een beetje kouder, maar daar heb jij voorlopig geen last van.
En nog maar twee weken dan krijg je twee vakantiegangers op bezoek. Daar kijk je al naar uit hè Roanne?!
Vele groetjes van opa en oma en tot ziens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
