En back to reality

Maandag 26-11-12: Met een sad gevoel sta ik maandag op. Na het laatste ontbijtje met mijn ouders, wordt ik uitgezwaaid op weg naar stage. Ik probeer mijn best te doen op stage, maar ben super blij als mijn ouders om half 12 binnenlopen. Fijn dat ik ze vandaag in real life kan zien!!!
Met een appel lopen we (Ellis, pap, mam en me) naar town. Daar neemt Ellis een taxi naar huis om te wassen. Ik heb het ook zo luxe, mijn moeder heeft mijn was al gedaan.
Mijn ouders en ik reserveren de bus van 6.30 op dinsdagochtend, jmmr zo vroeg maar het kan niet anders. Daarna halen we verse kokos, pindakaas en drinken.
Onderweg naar het guesthouse komen we de tomatenvrouw tegen, ze loopt serieus met 30 kg tomaten op haar hoofd en wij maken haar last iets lichter.
Al vroeg zijn we in het guesthouse. Na een bakkie verse thee van Linda stort het water met bakken uit de lucht. Niet veel later komt Eileen op visite. We zitten gezellig met Kingsley te kletsen. Over een paar jaar wil hij in NL studeren en dan mag hij als visitor van ons komen. Dat geeft hem een betere kans om de reis betaalbaar te maken.
Eileen eet mee met de NL macaroni en na een dutje schuift Ellis ook aan :D. Het lijkt wel sinterklaas met een rijm en 3 chocoladeletters voor Ellis, Eileen en mij komt er een einde aan het avondje. Ik breng Eileen naar de taxi en hang voor de laatste avond in de room van mijn ouders.
Ik heb nog nooit zoveel tijd met mijjn ouders besteed in 7 dagen. Het was zo fijn, gezellig en vertrouwd dat ik dinsdagochtend moeite heb met afscheid nemen.

Om 5.45 uur brengt de taxi ons naar de busplaats. De lugage mag voor 5 cedies mee. We staan tot 5 voor half 7 in de frisse ochtendmis buiten. Dan is het moment daar afscheid nemen. Ik wou dat het niet hoefde. Gelukkig kan ik terugkijken op een super week (en we hebben de fotoᷰs) en over 9 weken zie ik ze in Holland. Toch moet ik mij groot houden als ik de bus uitzwaai en als enige obruni achterblijf. En met een egg-sandwich naar het guesthouse loop. Ik probeer positief te blijven en aan de mooie afgelopen week te denken.
Aangekomen bij het guesthouse blijkt Ellis zich verslapen te hebben. Ik wacht even en dan gezellig op weg naar stage. Op stage is het erg rustig. ik heb bijna niks te doen, zo weinig patienten als er zijn. Gelukkig kan ik een nieuwe patient met schouderproblemen helpen. Daarna ga ik de onvergetelijke week typen. Na stage ga ik namelijk met Ellis naar town en dan door naar Eusbett om mijn blog te uploaden. Vervolgens ga ik net als Ellis naar Hannukah. Het wordt een groot feest.
Er gaan 3 vrijwilligers weg en een vrijwilliger is jarig (Eliza). Tijdens het afscheidsfeest dansen we wat af en de kinderen brengen mij happinez back. Om half 9 eten we gezellig samen. Ook al zijn we niet zo hongerig meer naar de gefrituurde uienbollen. En het toetje is cake. Wij hebben ook cake meegenomen als aardigheidje, dus daar mogen de vrijwilligers samen van genieten.
Om tien uur helpt Eileen ons zoeken naar een taxi en dat is niet zo makkelijk. Een ongeruste Kingsley belt ons op, maar 23.00 uur kunnen de obruniᷰs hem gerust stellen als we veilig het guesthouse binnen lopen.

Woensdag 28 november 2012: Het vroege telefoontje van mijn ouders doet mij goed, ze zijn veilig aangekomen bij Toontje. Een goede start van de dag en ik begin alweer te wennen aan de grote afstand tussen Ghana & Nederland.
De wandeling naar stage doet mij goed. Het valt alleen tegen dat er zo weinig patienten zijn. Zelfs mijn trouwe cva patient is niet aanwezig. Dit geeft mij wel de gelegenheid om naar de dokter te gaan voor mijn hondenbeet. Salomè, een nurse gaat mee. De dokter ziet met een oogopslag dat ik aan de antibiotica moet (het gaat hier ook zo makkelijk). Samen met Salomè koop ik mijn medicijnen. Helaas is niet alles in het ziekenhuis, dus de rest koop ik later bij de Fiapri roundabout. Ook wordt mijn wond verzorgt en gebandageerd. In NL zou mijn mooie verbandje niet door de keuring komen maar voor vandaag vind ik het okay!
Dan ga ik hard aan de slag voor mijn verslag. Om 2 uur loop ik via de pharmacy naar huis om daar te wassen.
Half 6 ga ik naar de aerobics om dit x aerobics les te geven. Het wordt een improvisatieles, maar ik krijg leuke reacties. En thuis aangekomen heeft Ellis een overheerlijke pasta met aubergine gemaakt, dus ik doe de afwas.

Donderdagochtend als ik op stage ben is het 9.00 uur NL tijd geweest, dus asl het goed is zijn mijn ouders veilig geland.
Het is een rare dag, Samuel is nergens te bekennen. Ellis heeft opnieuw de symptomen van Malaria en er zijn super weinig patienten.
Het is niet dat ik mij verveel, maar ik heb toch NL genen. Op het werk moet er gewerkt worden. Doordat het zo rustig is kan ik wel tussendoor mijn wond laten verbinden. Met mijn eigen verbandtrommel, want ik ben niet verzekerd in Ghana en dat betekent zelf je spullen meenemen. Het gaat op zijn Ghanees. Desinfecteren, een dot watten en dan letterlijk mijn hele rol leukoplast eromheen binden. Zelf doe ik het iets anders, maar ik ga ze kwetsen als ik het zelf wil verbinden.
Dan is het half 12. Aangezien Ellis op de uitslag moet wachten, vergezel ik haar in de kantine. Vervolgens doen we NL-Twi taalles met Frempoma. Na stage loop ik naar town voor de medicatie voor Ellis & drezz solution voor mijzelf. Dan op naar het Eusbett en tot slot indomie maken met Kingsley & Asis en gezellig met zijn vieren eten.
Na een telefoontje met het thuisfront en een oppeppend gesprek met mijn zusje...oh en gedoucht te hebben, duik ik onder de klamboe (Volgens Ellis is het woord klamboe gebaseerd op de klammigheid onder het muskietennet (A)).

Vrijdag en dat kan ik merken ook. Met moeite kom ik uit mijn bed. Op stage is het gelukkig bedrijfig en er zijn weer de oude vertrouwde patienten.
Half 12 is het rustig en moet ik voor de hondenbeet opnieuw naar de dokter. Ze vinden dat ik alle 5 de rabiesvaccins opnieuw moet nemen. De dokter, dit x een andere vraagt geinteresseerd (maar niet heus) wat ik kom doen. Na mijn verhaal stuurt hij mijn naar de dressrom en met mijn meegebrachte spullen wordt de wond opgepimpt.
In de break 12.00-14.00 uur ga ik eindelijk weer aan mijn stage-opdrachten, terwijl mijn collegaᷰs de updates van de verkiezingen kijken.
Rond 4 uur ben ik thuis, ik buurt even bij Ellis, maar die is niet thuis. Dan komt ze net terug van de fufu lunch & duikt haar bedje weer in. Ik zet verse jasmijnthee (thnx Lin :P) en leer wat. Slaperig schrik ik wakker. Toch moeier dan ik dacht spring ik in mijn sportkleren om aerobics te gaan geven. Met die gedachte ga ik niet heen, maar dat zijn wel de verwachtingen. Vol enthoussiasme vul ik de 45 minuten.
Thuis bak ik een groentenomelet voor mij & Ellis. Na het douchen puzzel ik met thee en truffel pepernoten. En dan valt lazy Roan al in een diepe slaap.

Chagerijnig en met een vol (hoofd) gevoel wordt ik zaterdagochtend wakker. In de ochtend ben ik lekker aan het rommelen. Kamer opruimen, bed verschonen, wassen en dan is het al half 11. Samen met Eileen loop ik naar town, Ellis is na de cleaning ingestort en besluit de taxi te nemen.
Onderweg komen we Francis, een intern uit Korlebu tegen, hij zal de komende tijd in Joe & Carla de fysiotherapiekliniek werken.
Met twee NL co-assistentes (uit Utrecht), struinen we wat souvenirs winkels af. Na wat gedronken te hebben, vervolgen Ellis, Eileen en ik onze weg naar hannukah. Ellis gaat knutselen met de kinderen. Ik loop richting huis om mijn was te doen en kerstkaarten te schrijven. Dit komt er echter niet van. Ik leer namelijk nederlands aan Kingsley en hij mij Twi. Daarna schrijf ik kerstkaarten in het donker. Dat is echt zweetwerk, als het licht en de fan uitgevallen zijn.
Dan meet ik Ellis & Eileen bij swift om rijst te eten. En doen we een filmavondjein mijn kamer. Lion King 3 met pepernoten en NL thee.
Ik breng Eileen naar de taxi, dit x is dat niet zo eenvoudig maar 22.5 is zij veilig thuis.